Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Απορία



Πείτε μου βρε σταυροφόροι του Συνταγματικού Τόξου και αντιναζιστοκυνηγοί της τελευταίας στιγμής, αυτή η εικόνα είναι από τον πόλεμο στη Συρία ή από τη δράση των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής;

Ποιανού είναι τα βρωμοπόδαρα που τσαλοπατούν αυτόν τον άνθρωπο που φτύνει αίμα;

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Σ' αυτό το Θέατρο σκιών τι περιμένω...



Τις τελευταίες μέρες (και ώρες) γίναμε θεατές ενός απίστευτου σόου που πραγματοποιήθηκε στη χώρα μας.
Αν αναρωτιέστε ποιος είναι ο πραγματικός, ο τελικός στόχος του καθεστώτος (κυβέρνησης, ΜΜΕ και Δικαιοσύνης) που έστησε αυτή την παράσταση, εγώ προσωπικά έχω να σας δώσω μιαν εξήγηση:
Ο τελικός στόχος είναι τα κινήματα πολιτών που αντιστέκονται, όπως στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Ο τελικός τους στόχος είναι κάτι «λίγοι τρελοί», κάτι ενοχλητικά κόμματα και οργανώσεις που δεν ελέγχονται από το σύστημα, όπως το «Κίνημα Δεν Πληρώνω» ή το ΕΠΑΜ.
Ο απώτερος στόχος τους είναι η διασπορά του φόβου, η πλήρης υποταγή των εξαθλιωμένων και η τελειοποίηση του ολοκληρωτισμού και της Συνταγματικής εκτροπής.
Ο τελικός τους στόχος είναι η οποιαδήποτε ομάδα πολιτών που θα πάει να σταματήσει αύριο εξώσεις και πλειστηριασμούς. Που θα πάει αύριο να σταματήσει την κατεδάφιση της χώρας, το ξεπούλημα και να γλιτώσει τους συμπολίτες μας από την καταστροφή. Με έναν χαρκτηρισμό ως "εγκληματικής οργάνωσης", που στρέφεται εναντίον της νομιμότητας και της Δημοκρατίας, ξεμπέρδεψαν. Όπως γίνεται σήμερα με τα σκιάχτρα που κατασκεύασαν όλον αυτό τον καιρό και τώρα τα βάζουν στο κλουβί γιατί έγιναν υπέρ του δέοντος τρομαχτικά.

Όταν το συνειδητοποιήσουμε θα είναι αργά, γιατί θα μας έχουν συλλάβει όλους με τις πιτζάμες.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα το αφήσουν τελευταίο. Τους έχει βοηθήσει εκούσια ή ακούσια, στο ανέβασμα αυτής της παράστασης...

Υ.Γ. Προς την πλειοψηφία των συμπολιτών μου που γιορτάζουν τις τελευταίες ώρες: Διατηρήστε την ικανότητά σας να σκέφτεστε. Ελεύθερα.

Η γη όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα



εκεί που ο θάνατος γιορτάζεται σαν γέννα
κι ήρωες μάρτυρες γυρίζουν τους τροχούς...

Η δροσερή φωνή της Δήμητρας Γαλάνη συνοδεύεται από την ιδιαίτερη μουσική του Χριστόδουλου Χάλαρη, από το μακρινό(;) 1974

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Περιύβριση!



Είναι κοινή πεποίθηση στους πολίτες αυτής της χώρας, ότι κανένα από τα τραγικά και πρωτοφανή γεγονότα που έχουν τελεστεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί, αν λειτουργούσε η Δικαιοσύνη.
Αν η δικαστική εξουσία στεκόταν στο ύψος της και ερευνούσε ή εμπόδιζε να λάβουν χώρα: 
-η παράδοση της χώρας σε αλλότριες δυνάμεις,
-η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας,
-ο σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας,
-το ξεπούλημα των δομών και της περιουσίας του Δημοσίου,
-η κατ’ εξακολούθηση καταπάτηση του Συντάγματος,
-η καταπάτηση των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και
-η πλήρης ανομία και ατιμωρησία του πολιτικού προσωπικού που διασπάθισε δημόσιο χρήμα και εμπλέκεται σε κακουργηματικές πράξεις.
Τίποτα από αυτά δε θα συνέβαινε αν η Δικαιοσύνη, το δικαστικό προσωπικό, έκανε απλώς τη δουλειά του.

Αντίθετα οι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης στη χώρα όχι μόνο ανέχτηκαν με τη σιωπή τους όλα τα παραπάνω εγκλήματα σε βάρος της χώρας και του λαού που συνιστούν εσχάτη προδοσία, αλλά και συντάχτηκαν ξεκάθαρα ως κολαούζοι της εκτελεστικής εξουσίας νομιμοποιώντας τα.
Οι ελάχιστες φωνές καταγγελίας από το δικαστικό χώρο εκφοβίστηκαν και δέχτηκαν πειθαρχικές διώξεις, όπως ο ηρωικός εισαγγελέας Ιωάννης Πενταγιώτης.

Σήμερα που ένα από τα αποστήματα στο κορμί της πληγωμένης χώρας πάει να σπάσει, οι δικαστές απαντούν στο κοινό περί δικαίου αίσθημα με την εξής πρόταση δια στόματος της Ενώσεως Εισαγγελέων: Καλούν τον Υπουργό Δικαιοσύνης να επαναφέρει το αδίκημα της περιύβρισης της Δικαστικής Αρχής, σε όσους πολίτες τολμούν και κατακρίνουν τη Δικαιοσύνη!

Και αυτό τη στιγμή που όλοι οι πολίτες της χώρας περίμεναν να δουν νέους Πολυζωίδηδες και Τερτσέτηδες και Σαρτζετάκηδες να εμφανίζονται στο δημόσιο βίο!

Είναι φανερό ότι τον κατήφορο της εκτροπής και της αιματοχυσίας που φαίνεται να έρχεται, κανείς δεν προσπαθεί να τον σταματήσει.

Υ.Γ. Κανείς εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιήθηκε να αποτρέψει την προσβολή νεκρού, όπως ζήτησε η οικογένεια του.

Κανείς εισαγγελέας δεν διέταξε έρευνα για τα πρόσωπα αυτής της παρέας:

Και για τότε που ξεκίνησαν όλα, αυτό το κείμενο που εμπεριέχεται στην 1η Δανειακή Σύμβαση, είναι κατά τους δικαστικούς λειτουργούς της χώρας, συνταγματικό:

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Οι Δυνάμεις του Συνταγματικού Τόξου ξαναβγαίνουν απ’ το πατάρι, μαζί με τα χειμωνιάτικα.



Πρωτοφανή πράγματα μοιάζουν να συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία τις τελευταίες μέρες.
Ξεκίνησε ένας απεργιακός αγώνας των καθηγητών με μακροχρόνιο ορίζοντα τον οποίο τα κυβερνητικά σκυλιά προσπάθησαν να μαυρίσουν στα μάτια του κοινού, δηλαδή των γονιών. Όσο κι αν προσπάθησαν όμως τους απεργούς να τους εμφανίσουν σαν τεμπέληδες και τραμπούκους που κλείνουν τα σχολεία στερώντας από τα παιδιά τους τη μάθηση, δεν κατάφεραν να πάρουν την κοινωνία με το μέρος τους. Για πρώτη φορά στην ιστορία των εκπαιδευτικών απεργιών οι γονείς είναι με το μέρος των καθηγητών.
Σε πολλά σχολειά στις ενημερωτικές συναντήσεις που κάνουν οι καθηγητές με τους γονείς, η πλειοψηφία των γονιών όχι μόνο τους στηρίζει αλλά προσπαθεί να βρει τρόπους για να τους κρατήσει όρθιους. Προτείνουν να τους χρηματοδοτούν για να αντέξουν περισσότερο διάστημα ή να κάνουν κατάληψη οι ίδιοι με τα παιδιά τους στα σχολειά ώστε οι καθηγητές να μη χάσουν το μεροκάματο.

Εκτός από τους εκπαιδευτικούς ένας- ένας οι κλάδοι των εργαζομένων ψηφίζουν να αρχίσουν κι αυτοί απεργία διαρκείας.
Ο λαός μοιάζει να ενώνεται. Η προοπτική να μετατραπεί η συσσωρευμένη οργή των πολιτών απέναντι σ’ αυτή την κατοχική εντολοδόχα κυβέρνηση που έχουμε και που κατεδαφίζει τις ζωές μας, σε ευκαιρία πολιτικής ανατροπής, τους έχει κάνει να χάσουν τον ύπνο τους.
Βγάλανε μπροστά λοιπόν ό, τι πιο υποχθόνιο και βρωμερό σχέδιο αντιπερισπασμού και αποπροσανατολισμού είχαν, προσπαθώντας να αλλάξουν την ατζέντα των ημερών.
Το σχέδιο αυτό φάνηκε καθαρά τις προηγούμενες μέρες όταν ξέσπασαν ιστορίες για Μελιγαλάδες, όταν άρχισαν να ξαναξεθάβουν τους σκελετούς του παρελθόντος. Ο στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα μπας και σταματήσουν αυτό το νερό που μοιάζει επιτέλους να ενώνεται και να σχηματίζει ποτάμι.

Το τραγικό είναι ότι κάποιοι τσίμπησαν και άρχισαν να ρίχνουν δυνάμεις άσκοπα σ’ αυτή τη μάχη του αντιπερισπασμού.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί σε τούτη τη χώρα με επικεφαλείς διάφορα παρακρατικά κατακάθια εξπέρ στη στρατηγική της έντασης και την  αποσταθεροποίηση.

Σήμερα επειδή βιάζονται να προλάβουν τις εξελίξεις,  έχυσαν αίμα δολοφονώντας έναν συμπολίτη μας.
Το αποτέλεσμα;
Αντί η ατζέντα να είναι πως θα ενωθεί ο λαός σε ένα Μέτωπο (με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις) για να ρίξει την κυβέρνηση, μετατρέπεται στο πως θα ενωθούν οι «Δυνάμεις του Συνταγματικού Τόξου» για να ρίξουν τη Χρυσή Αυγή! Σατανικό!!!!
Όλα όσα συμβαίνουν (και θα συμβούν) το επόμενο διάστημα είναι καλά στημένα και προσχεδιασμένα. Αν δε σύρουν το ΣΥΡΙΖΑ σε συγκυβέρνηση με ΝΔ, θα δοκιμάσουν αναστολή άρθρων του Συντάγματος. ακόμα και να κατεβάσουν τη Στρατοχωροφυλακή στους δρόμους. Αρκεί να αποφύγουν την πολιτική ανατροπή. Η Μεγάλη Μάχη πρέπει να ανακοπεί με κάθε μέσο.

Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν θα παίξουμε το παιχνίδι τους, αν θα χορέψουμε στο χορό που μας βαράνε.
Οι επόμενες μέρες θα φανερώσουν ποιος καθορίζει το παιχνίδι και τους όρους του παιχνιδιού.

Θα είμαστε ενωμένοι; Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να ρίξουμε την κυβέρνηση;
«Δεν έχουμε καιρό. Σωστά μιλήσαν οι μαντατοφόροι»

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

«Τώρα θα πολεμήσουμε για όλα*»



Αύριο ξεκινάει μια Μεγάλη εβδομάδα. Που θα καταλήξει ή σε ανάσταση ή σε μια αιώνια ταφή.
Οι καθηγητές μπήκαν μπροστά, τους ακολουθούν σιγά- σιγά κι άλλοι ελπίζοντας πως το ποτάμι της απεργίας θα συμπαρασύρει και όλους τους άλλους εργαζόμενους. Μέχρι να γίνουμε ένα τσουνάμι που θα πνίξει αυτούς που κατεδαφίζουν την πατρίδα και τις ζωές μας.
Όλα θα κριθούν τις πρώτες μέρες. Από τη συμμετοχή και την αποφασιστικότητα των καθηγητών. Κυριολεκτικά κρεμόμαστε από την παρουσία τους.

Μόνο που αυτή η απεργία δεν είναι σαν τις άλλες. Όχι επειδή είναι διαρκείας ή τείνει να γενικευτεί. Αλλά γιατί όποιος απεργεί δεν απεργεί μόνο για τον εαυτό του, τον κλάδο του, τη θεσούλα του ή το μισθό του.
Απεργεί για όλα όσα συμβαίνουν γύρω του. Γιατί όλα τον αφορούν: Και τα σχολεία που κλείνουν και τα νοσοκομεία και οι κατασχέσεις των σπιτιών και οι ασήκωτοι φόροι. Απεργεί για όσους απολύουν, για τα δημόσια αγαθά που ξεπουλιούνται, για τις κατασχέσεις μισθών και συντάξεων που άρχισαν να εφαρμόζονται από 1ης Σεπτεμβρίου, για τα κλεισμένα νηπιαγωγεία. Για τα παιδιά που δε θα καταφέρνουν να βγάζουν το Λύκειο. (Αλήθεια τι θα γίνουνε τόσες χιλιάδες έφηβοι; Θα στελεχώνουν συμμορίες του δρόμου;)
Όποιος απεργήσει αύριο δε θα απεργήσει μόνο για την πάρτη του, θα απεργήσει και για το διπλανό του, το γείτονα ή το συγγενή που έμεινε στο δρόμο ή δεν έχει περίθαλψη. Θα απεργήσει και για λογαριασμό των απελπισμένων αυτοχείρων που κείτονται στο χώμα.
Θα απεργήσει για το Σύνταγμα που καταπατείται και για τους αποικιοκράτες που έχουν κάνει κατοχή στην πατρίδα μας.
Θα απεργήσει για τις υποδομές και τη δημόσια γη που ξεπουλιέται σε ξένα χέρια.
Θα απεργήσει γιατί έχει περηφάνια και αυτοσεβασμό.
Γιατί δεν είναι ραγιάς ή δούλος.
Τώρα θα απεργήσει, θα πολεμήσει για όλα αυτά.
*«Νυν υπέρ πάντων, αγών»

Η συνειδητοποίηση πως απεργείς για όλα αυτά, όχι μόνο για τα εργασιακά και τον κλάδο σου, όχι μόνο για το τομάρι σου, ονομάζεται «πολιτική απεργία».
Η πολιτική απεργία λοιπόν (αν της δώσουμε τέτοιο χαρακτήρα τις προσεχείς μέρες), έχει στόχο την πολιτική ανατροπή, στρέφεται εναντίον του κράτους –δυνάστη, ενός κράτους που καταλύει τα ατομικά δικαιώματα.
Έχω μια μικρή ελπίδα ότι μπορούμε εμείς οι πολλοί να καταφέρουμε να αλλάξουμε την ατζέντα που έχουν μεθοδικά στήσει κόμματα και συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Αν δεν το κάνουμε σήμερα μέσα από ένα ευρύ Μέτωπο κοινωνικού αγώνα στους δρόμους, στις γειτονιές και σε κάθε εργασιακό χώρο, αν δεν το καταφέρουμε σήμερα ειρηνικά, σε λίγο καιρό θα είναι πολύ αργά.
Γιατί η ανατροπή αυτή θα γίνει μέσα από πολύ αίμα.

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Καλό ταξίδι



Πολύ άχαρος καιρός για να πεθαίνει κανείς.
Όποιος έχει αρχίσει την πορεία προς το θάνατο και το γνωρίζει, φεύγει με την πίκρα. Πίκρα για όλα αυτά που αφήνει πίσω του: Μια πατρίδα σκλαβωμένη που ξεπουλιέται σα σφαχτάρι, μια χώρα συντρίμμια χωρίς το φως της ελπίδας από πουθενά. Ένα φευγιό χωρίς αγαλλίαση και ειρήνη.
Με την οσμή της προδοσίας παντού. Κυρίως από τους πρώην συντρόφους που αγωνίστηκαν μαζί για ένα όραμα. Επί 25 χρόνια.
Κι αυτοί πρόδωσαν και το όραμα και τη χώρα γεμίζοντας τσέπες και κοιλιές.

Αγαπημένε φίλε και συναγωνιστή Βαγγέλη,
δε μου φεύγει από το μυαλό πως έσκασες από τον καημό και τις τύψεις. Αυτές σε έφαγαν, σε αρρώστησαν. Μου το έλεγες πολλές φορές. Θεωρούσες και τον εαυτό σου συνυπεύθυνο για ότι έκαναν σε τούτη τη χώρα οι άνθρωποι που αγωνιζόσουν κάποτε μαζί τους για το σοσιαλισμό, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Θεωρούσες ότι τους βοήθησες έστω και εν αγνοία σου να κατεδαφίσουν την πατρίδα. Κι ας τους εγκατέλειψες νωρίς. Όπως έκαναν κάποιοι λίγοι τίμιοι αγωνιστές μαζί με σένα.

Δε σε γνώρισα στο παλιό σου κόμμα στο οποίο αφιέρωσες τη μισή σου ζωή, είχα την τύχη να σε γνωρίσω στο καινούργιο σου. Σ' αυτό το Μέτωπο που σε έκανε να πιστέψεις ξανά και να θέλεις να προσφέρεις με το πάθος ενός μικρού παιδιού.
Ένα βράδυ στο διάστημα του προεκλογικού μας αγώνα πέρυσι, μου ζωγράφισες τούτη τη μικρή ζωγραφιά σ’ ένα χαρτάκι από σημειωματάριο με την υπόσχεση ότι κάποτε θα μου φτιάξεις μια «κανονική».
Δεν κράτησες την υπόσχεσή σου και σου το χτυπούσα κάθε λίγο και λιγάκι.
Ξέρω ότι γράφω βλακείες ο πόνος είναι μεγάλος. Μου είναι πολλή οδυνηρή η σκέψη ότι δε θα σε ξαναδώ.
Δε με ανακουφίζει ούτε το γεγονός πως έφυγες γρήγορα σχεδόν ανώδυνα πριν σε ρημάξει ο καρκίνος.

Νιώθω ενοχές που δεν ήμουν πιο πολύ κοντά σου το τελευταίο καιρό που με είχες ανάγκη.

Θα ‘θελα να γράψω πολλά, αλλά θα καταλήξω να γράφω ανοησίες. Μόλις συνειδητοποιώ ότι γράφω μια νεκρολογία.

Θα μας λείψεις, Βαγγέλη.
Και σε μας στους συναγωνιστές σου και στους φίλους σου και σε όλους αυτούς που είχες «υιοθετήσει» και συντηρούσες με τη σύνταξή σου.
Δεν ξέρω αν κάναμε καλά, αλλά δεν το είπαμε στον Πλίπλη. Ούτε τον φέραμε να σε αποχαιρετήσει. Ξέραμε ότι δε θα άφηνε τον τάφο σου. Έτσι μου είχες προβλέψει τουλάχιστον, σε ανύποπτο χρόνο.

Καλό ταξίδι
Η τριανταφυλλένια σου

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Στα παρασκήνια



Στη Σύνοδο των 20 πλουσιότερων χωρών του πλανήτη που έλαβε χώρα στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, συνέβησαν διάφορα ευτράπελα που αιχμαλώτησε ο φωτογραφικός φακός.

Καταρχάς έσκασε μύτη η σιδηρά και κομψή κυρία του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και σκιάχτηκαν και οι λύκοι.
Δεν πρόλαβε ή δεν είχε όρεξη για σοβαντίσματα και μερεμέτια και εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο σαν το θείο μου τον Περικλή που είναι συνταξιούχος νταλικιέρης:



Στη Σύνοδο πάει ο Κάμερον να κάτσει στη θέση του και τη βλέπει πιασμένη από την κυράτσα του Βερολίνου που ήτανε σε τρυφερό τετ α τετ με το Σαουδάραβα βασιλιά.

Κάμερον: Συγνώμη μαντάμ, αλλά κάθεστε στη θέση μου!
Μέρκελ: ΄Ασε με ζώον! Δε βλέπεις πως μου κάνει καμάκι το τεκνό με το τραπεζομάντιλο;
Αμπντουλάχ: Έχω κι ένα χρυσό ρόλεξ για το χεράκι σου, νταρντάνα μου. Έλα στη σουίτα μου να σου το δείξω.
Μέρκελ: Δε μου δίνεις καλύτερα κανένα κασόνι πλάκες χρυσού να τις βάλω στη Μπούτενσμπανκ;
Αμπντουλάχ: Τι λες μωρή; Με ένα κασόνι χρυσό παίρνω όλες τις χορεύτριες του Μπολσόι και 10 καμήλες.
Κάμερον: Αγόρια δεν παίρνεις, καλέ;;;;