Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Τι είδα στην Αμερική



Παντού στην Αμερική συναντάς χαμογελαστούς ανθρώπους κι όχι αυτούς τους μουντρούχους που βλέπεις στην Ελλάδα που μπορεί να σε πατήσουνε και ούτε συγνώμη να μη σου πούνε. Ευδιάθετοι, ξένοιαστοι, καλοντυμένοι ακριβώς όπως στο Sex and the City, οι γυναίκες ήταν όλες αντίγραφα της Κάρι, της οποίας είμαι φαν, αλλά δυστυχώς δεν τη συνάντησα να της πάρω αυτόγραφο. Ήταν απόλαυση να περπατάς στις λεωφόρους της Νέας Υόρκης παρόλο που έκανε ψοφόκρυο και δεν είδα ούτε έναν άστεγο ή ξυπόλητο εκεί γύρω. Μάλλον όλοι αυτοί οι ξενηστικωμένοι που δείχνουν τα αμερικάνικα έργα είναι προϊόν της φαντασίας των σκηνοθετών όπως στον Πόλεμο των Άστρων.

Οι άνθρωποι εκεί με άκουγαν με πολύ προσοχή και σεβασμό όταν μίλησα σε ένα Μεγάλο Ινστιτούτο, ούτε ντομάτες μου πέταξαν ούτε γιαούρτια όπως κάνουν εδώ οι απολίτιστοι και άξεστοι συντοπίτες μου σε όποιον δε γουστάρουν, το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ότι με έβαλαν μετά να κάτσω σε ένα τραπεζάκι καφενείου σαν το χωριάτη, όμως η Ρένα μου εξήγησε ότι εδώ θεωρείτε πολύ μεταμοντέρνο και επικοινωνιακά κορέκτ, για να μην ξεχωρίζει ο ομιλητής από το ακροατήριο, να του δίνει την αίσθηση ότι αυτός που του μιλάει είναι σαν τα μούτρα του.

Στην Αμερική συνάντησα πολύ ευγενικούς κυρίους από τον σπουδαίο Οργανισμό που λέγεται ΔΝΤ, που ήταν φιλόξενοι και συζητήσιμοι άνθρωποι. Μου εξέφρασαν την αγωνία τους για το αν θα φύγουμε από το ευρώ, αγωνία που δεν κατανοώ γιατί αυτοί είναι στο δολάριο και δεν καταλαβαίνω τι ζόρι τραβάνε με το ευρώ, όμως εγώ τους διαβεβαίωσα ότι το ευρώ θα είναι το εθνικό μας νόμισμα εις τον αιώνα τον άπαντα, άσχετα με τι λαμογιές το αποκτήσαμε, εγώ δε θα τις ψάξω για να μη φέρω σε δύσκολη θέση αυτούς που έχουν μετακομίσει στο κόμμα μου και πως εγώ δε θα το εγκαταλείψω γιατί άμα το κάνω ο κόσμος θα πεινάει και δε θα έχει πετρέλαιο να ζεσταθεί, άσε που μπορεί να χάσει και τα σπίτια του. Και έτσι θα επαληθευτούν αυτοί οι συκοφάντες που μου στέρησαν τον Ιούνη τη νίκη.

Αυτοί οι ευγενικοί άνθρωποι άμα κάτσεις και τους κουβεντιάσεις, τους πάρεις με το καλό και τους φέρεις στο φιλότιμο, τους κεράσεις και κάνα- δυο τσίπουρα, λίγη σκορδαλιά, μπακαλιάρο, κάνα κολοκυθοκεφτέ, είμαι σίγουρος ότι μπορείς να τους πείσεις να αλλάξουν στρατηγική για τη χώρα σου αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη ή τον κόσμο. Φτάνει να βρεις το κουμπί τους, όπως μου έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου.

Δυστυχώς επειδή ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος έπρεπε να ανταλλάξω χαιρετούρες μ’ ένα σωρό αδιάφορους αλλά χρήσιμους πολιτικά τύπους, δεν κατάφερα να επισκεφτώ το Χόλυγουντ. Στο επόμενο ταξίδι μου ελπίζω να το επισκεφτώ μετά το Λευκό Οίκο. Θα ήθελα να δω την Αντζελίνα Τζολί από κοντά να μου δώσει αυτόγραφο και να μου πει που θα βρω καμιά δωδεκάδα κουτσούβελα να υιοθετήσω κι εγώ. Η Ρένα λέει ότι θα βελτιώσει πολύ το προφίλ μου.

Οι ευγενικοί κύριοι του ΔΝΤ μου δώσανε στο τέλος αυτό το DVD για δώρο και πέσανε τα μούτρα μου, γιατί εγώ δεν τους κρατούσα τίποτα, ούτε ένα μπουκάλι ρακή.

5 σχόλια:

  1. Καλημέρα!
    Να 'σαι καλά, με έκανες και γέλασα πάλι!

    Ιππολύτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως πάντα καυστική!
    mina

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά! Τι να σου πω! Δεν έχω λόγια!
    Έχω μείνει "αφώνου"!...
    Χαχαχα! Αστέρι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένες φίλες (και φίλε), χαίρομαι που σας έκανα και γελάσατε!
    Προσπαθώ να τα βλέπω όλα υπό το πρίσμα της σάτιρας, για να μη βρίζω διαρκώς, διότι χαλάει το δέρμα.
    (Το βιντεάκι στο τέλος είναι δικό μου έργο, γι' αυτό αν μπορέσετε προωθήστε το!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή