Ευτυχώς που...

Αυτή η καφενειακή δήλωση του Μπένυ Χιλ- Βενιζέλου που άκουσα προ ημερών, μου έχει κάτσει.

«Ευτυχώς που υπάρχει η Τρόικα», ή επί λέξη: «Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό έλεγχο γιατί έτσι μπορούμε να τεθούμε και υπό εθνικό έλεγχο»

Προσπαθώ να την επεξεργαστώ, να τη μεταφράσω και δε μπορώ. Σήμερα τα κατάφερα, βρήκα τι μου θυμίζει!

Ήτανε κάποτε δυο τρελοί που το είχανε σκάσει απ’ το ψυχιατρείο.

Περπατούσανε ολημερίς μέχρι που βράδιασε, κουραστήκανε, πεινάσανε.

Αρχίσανε να κοιτάζουνε δεξιά- αριστερά στο δρόμο, μήπως και βρούνε τίποτα πεταμένο να το φάνε.

Σε κάποια στιγμή βλέπουνε χάμω κάτι κουλουράκια.

-Κοίτα, κάποιος θα τα πέταξε, λέει ο ένας τ’ αλλουνού.

-Να τα φάμε, ρε.

Τα παίρνουνε, τα μοιραστήκανε και αφού τα φάγανε, γυρίζει ο ένας προβληματισμένος και κάνει στον άλλο:

-Ξέρεις κάτι, ρε;

-Τι;

-Δεν ήτανε κουλουράκια αυτά που φάγαμε μόλις...

-Και τι ήτανε;

Σκατά ήτανε!

-Σκατά;;; Ευτυχώς που δεν τα πατήσαμε!!!