Προχτές τη νύχτα- περασμένες δώδεκα- οδηγώντας ράθυμα προς την αγαπημένη μου παραλία, πήρα κυνήγι ένα περιπολικό.
Ξεκίνησα να το καταδιώκω από το φανάρι, όπου με προσπέρασε. Του κόρναρα, του άναβα τα φώτα, το ακολουθούσα κάνα δεκάλεπτο, το έχασα, ώσπου κάποια στιγμή σε μια ερημιά το ξαναβρήκα και επιτέλους, ανάβει φλας και σταματά στην άκρη.
Κατεβαίνει ένας πιτσιρικάς, χαμογελά αινιγματικά (έτοιμος να δεχτεί καμάκι από δυό πιθανώς ξαναμμένες ξανθιές) και ρωτά όλο περιέργεια:.
- Καλησπέρα, τι θέλετε;
- Σας έχει χαλάσει το μπροστινό δεξί φανάρι. Είναι σβηστό.
- Ευχαριστώ πολύ, το γνωρίζουμε, γι’ αυτό έχουμε ανάψει τους προβολής ομίχλης(!).
- Εγώ πάντως θεώρησα καθήκον μου να σας ειδοποιήσω. Είναι επικίνδυνο, ξέρετε...
- Μπα, ανήκει στις σύγχρονες ανέσεις που προσφέρουν τα καινούργια περιπολικά της Ελληνικής Αστυνομίας... (το περιπολικό ήτανε σαράβαλο, εικοσαετίας).
- Πάντως (ρίχνω μια γρήγορη ματιά στο εσωτερικό, θάτανε 5-6 πιτσιρικάδες μέσα), αν κάνατε έρανο και βάζατε ο καθένας σας από ένα ευρώ, θα το αγοράζατε το λαμπάκι.
- Ευχαριστούμε πολύ. Το έχουμε υπόψην μας. Κάτι τέτοιο θα κάνουμε.
Μπαίνει να φύγει, στην πόρτα του πετώ:
- Εμένα πάντως παρολίγο να με γράψετε στο παρελθόν, για τον ίδιο λόγο.
- Έχουμε γίνει πιο επιεικείς τώρα.
- Χαίρομαι που το ακούω. Καληνύχτα σας και καλό δρόμο.
- Καλό δρόμο.
- Δε λες πάλι καλά που έχουνε βενζίνη.... Μου λέει η φιλενάδα μου από δίπλα. Έχουνε φεσώσει όλα τα βενζινάδικα του Νομού. Σε λίγο κανείς χριστιανός δε θα τους βάζει βενζίνη.
Η βραδιά έκλεισε με την πρόβλεψη ότι λίαν συντόμως όποιος θέλει ρουσφέτι απ’ την Αστυνομία, θα πηγαίνει ένα μπιτονάκι βενζίνη ρεγάλο στο τμήμα, προκειμένου να εξυπηρετηθεί....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου