Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Μας περνούν για μπαμπουίνους...


Εκατομμύρια λέξεις έχουν ξεχυθεί τούτες τις μέρες από τα στόματα ειδημόνων και μη για να αποσαφηνίσουν στο μυαλό του ελληνικού λαού τον δυσνόητο όρο «επιλεκτική χρεοκοπία» και να καθησυχάσουν την αγωνία εκατομμυρίων Ελλήνων ότι η επιλεκτική χρεοκοπία, δεν είναι χρεοκοπία.
Αναλύσεις επί αναλύσεων, μπουρδολογίες με το καντάρι από δημοσιογράφους- αναλυτές- εγκάθετους- εφευρέτες νεολογισμών, για να καθησυχάσουν τον πληθυσμό που αγωνιά για το κοντινό του αύριο, πως η επιλεκτική χρεοκοπία είναι άλλο πράμα από την κανονική την κακή χρεοκοπία.
Όπως τότε που ένας ολόκληρος λαός, 300 εκατομμύρια άνθρωποι κρέμονταν από τα χείλη των ειδημόνων στις τηλεοράσεις για να καταλήξουν ανακουφισμένοι πως το τσιμπούκι δεν αποτελεί σεξουαλική πράξη και άρα δεν είναι μοιχεία...
Στρβάδια! Θα σας κάνω εγώ να δείτε το Χριστό φαντάρο!
Στην αρχή ζήτησαν τη συναίνεση της αντιπολίτευσης με σταθερό, επιτακτικό αλλά γλυκό τρόπο. Κάτι σαν να την πιάσουν στο φιλότιμο ένα πράμα, (για τη σωτηρία της πατρίδας πρόκειται, πρέπει να ψηφίσετε... Όλη η Ευρώπη έχει στραμμένο το βλέμμα της πάνω σας...Μη μας κάνετε εσείς ρεζίλι, δε θα ‘χουμε μούτρα να αντικρίσουμε τους ξένους ανθρώπους....) Κάτι τέτοιο.
Τώρα αγρίεψαν και ζητούν απ’ «την αξιωματική αντιπολίτευση να ακολουθεί με στρατιωτική πειθαρχία αυτά που λένε», αλλιώς....
Αύριο αυτό που περιμένω απ' τους κυβερνώντες είναι να τους βάλουν το πιστόλι στον κρόταφο, αφού στο διπλανό δωμάτιο κρατούν δεμένη την οικογένειά τους και να τους πουν χωρίς πολλές πολλές φιοριτούρες: «Θα υπογράψεις, ρε;»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου