Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Επαναχρησιμοποίηση των παλιών σχολικών βιβλίων, μέσω του προγράμματος της Τρόικα: «Κάνω το σκατό μου παξιμάδι».


Εθελοντικό πρόγραμμα επαναχρησιμοποίησης των σχολικών βιβλίων ξεκινά το υπουργείο Παιδείας

Το υπουργείο παιδείας καλεί τους μαθητές να επιστρέψουν τα παλιά τους σχολικά βιβλία τη Δευτέρα 6 Ιουνίου. Όσα βιβλία έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, θα μοιραστούν στους νέους μαθητές το Σεπτέμβριο 2011, ενώ τα υπόλοιπα θα δοθούν για ανακύκλωση.
Τα σχολεία με το μεγαλύτερο αριθμό επιστροφών βιβλίων θα βραβευθούν με παροχή εκπαιδευτικού υλικού από τον ΟΕΔΒ.
Όπως επισημαίνει η υπουργός, «η δράση αποτελεί πανελλήνια προσπάθεια, με στόχο την ανάπτυξη στάσης σεβασμού για το δημόσιο αγαθό, αλλά και για την περιβαλλοντική, χρηστική και συναισθηματική αξία του βιβλίου». Ελευθεροτυπία

Το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με την κυρία Μπιρμπίλη μέσω ενός ριζοσπαστικού περιβαλλοντικού προγράμματος, κάνει πράξη την ανακύκλωση στην τάξη. Με  ευρηματικά συνθήματα που σκοπό έχουν να αγγίξουν όλους τους ευαισθητοποιημένους οικολογικά μαθητές, όπως: «Μην πετάς τη σαβούρα, δώσ’ τη στον επόμενο» και «τα σκουπίδια του ενός, μπορεί να είναι ο θησαυρός του άλλου», ξεκινά καμπάνια στις σχολικές αίθουσες για να πείσει τους μαθητές να επιστρέψουν τα βιβλία τους με λιγότερες λαδιές, μύξες και αυτοκόλλητα της Πάττυ.
Την ιδέα αυτή η κυρία Διαμαντοπούλου την  ενεπνεύσθη από τη σειρά "SEX AND THE CITY", όπου οι ξαναμμένες πρωταγωνίστριες διοργάνωναν βραδιές όπου έφερναν τους παλιούς τους γκόμενους που τους είχαν χωρίσει γιατί ήταν για πέταμα, για να τους γνωρίσουν στις φίλες τους τις ξέμπαρκες και να τους ανακυκλώσουν αναμεταξύ τους.

Παράλληλα η κυρία Διαμαντοπούλου μελετά την αντικατάσταση του χαρτιού υγείας στις σχολικές τουαλέτες με εφημερίδες που θα φέρνουν οι μαθητές απ’ το σπίτι τους.
Η δράση αυτή σύμφωνα με την υπουργό στόχο έχει την  γνωριμία των μικρών μαθητών με τις ρίζες τους δηλαδή τον αγνό παραδοσιακό τρόπο ζωής των παππούδων τους καθώς και την καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης μέσω της επαναχρησιμοποίησης ενός εντελώς άχρηστου προϊόντος.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Η κουκουβάγια που ήταν Θεός.


Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να μιλούν συμβολικά με παραβολές και μύθους. Όπως ο Αμερικανός συγγραφέας, πριν από 60 χρόνια και βάλε)

Μια φορά κι ένα σκοτεινό μεσονύχτι, ήταν μια κουκουβάγια που καθότανε πάνω στο κλαδί μιας βελανιδιάς. Δυο τυφλοπόντικες προσπάθησαν να γλιστρήσουν από δίπλα, απαρατήρητοι.
«Γιου-χου!», είπε η κουκουβάγια.
«Μας είδατε;» τραυλίσανε εκείνοι, φοβισμένοι και κατάπληκτοι, γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν δυνατόν κανείς να τους διακρίνει μέσα σ’ αυτό το βαθύ σκοτάδι.
«Ου!», είπε η κουκουβάγια.
Οι τυφλοπόντικες το ‘βαλαν στα πόδια κι είπανε στ’ άλλα ζώα του κάμπου και του δάσους, ότι η κουκουβάγια ήταν το σπουδαιότερο και σοφότερο απ’ όλα τα ζώα του δάσους, επειδή μπορούσε να βλέπει μέσα στο σκοτάδι κι επειδή μπορούσε να απαντάει σ’ οποιαδήποτε ερώτηση.
«Αυτό θα το δούμε», είπε ένα πουλί, ο καρδινάλιος και κάλεσε μια νύχτα την κουκουβάγια, όταν ήταν πάλι πολύ σκοτάδι.
«Τι σχήμα φτιάχνω τώρα με τα δάχτυλά μου;», είπε ο καρδινάλιος.
«Χι», είπε η κουκουβάγια και λάθος δεν έκανε.
«Μπορείτε να μου αναφέρετε λέξιν συνώνυμον του γελώ ή καγχάζω;», ρώτησε ο καρδινάλιος.
«Χο», είπε η κουκουβάγια.
«Διατί οι άντρες συνήθως επιμένουν εις αποτυχημένους έρωτας;»
«Χούι», είπε η κουκουβάγια.
Ο καρδινάλιος πέταξε στ’ άλλα ζώα και ανακοίνωσε ότι η κουκουβάγια ήτανε όντως το σπουδαιότερο και σοφότερο πλάσμα στον κόσμο, επειδή μπορούσε να βλέπει μες στο σκοτάδι κι επειδή μπορούσε ν’ απαντάει σ’ οποιαδήποτε ερώτηση.
«Βλέπει και με το φως της μέρας το ίδιο καλά άραγε;», ρώτησε μια κόκκινη αλεπού.
«Ναι», πετάχτηκε σαν ηχώ ένας μουσκαρδίνος.
Κι ένα κανίς: «Μπορεί να βλέπει και με το φως της μέρας το ίδιο καλά;»
Όλα τα’ άλλα ζώα ξέσπασαν σε γέλια μ’ αυτή την ηλίθια ερώτηση και τα βάλανε με την κόκκινη αλεπού και την παρέα της και τους εξόρισαν απ’ την περιοχή. Μετά στείλανε έναν αγγελιοφόρο στην κουκουβάγια και της ζητήσανε να γίνει ηγέτης τους.
Όταν η κουκουβάγια εμφανίστηκε στο πλήθος των ζώων ήταν καταμεσήμερο κι ο ήλιος έλαμπε δυνατά. Ο ηγέτης περπατούσε πολύ αργά, πράγμα που ‘κανε την παρουσία του εξαιρετικά μεγαλόπρεπή και ατένιζε γύρω του καρφώνοντας εδώ κι εκεί τα μεγάλα του μάτια, πράγμα που του ‘δινε έναν αέρα εντυπωσιακής σοβαρότητας.
«Είναι Θεός!!», στρίγκλισε μια κότα απ’ το Πλύμουθ Ροκ.
Κι οι άλλοι ενώσανε τις φωνές τους και ξανάπανε: «Είναι Θεός!!»
Πιάσανε λοιπόν και τον ακολουθούσαν όπου και να πήγαινε, κι όταν η κουκουβάγια άρχισε να σκοντάφτει σε διάφορα πράγματα, αρχίσανε κι αυτοί να σκοντάφτουνε σε πράγματα. Τέλος εκείνος έφτασε σε μια ασφαλτοστρωμένη ωτοστράτα κι άρχισε να βαδίζει στη μέση του οδοστρώματος κι όλα τα’ άλλα πλάσματα από κοντά του. Τότε ένα γεράκι που λειτουργούσε σα μοτοσικλετιστής συνοδείας, αντιλήφθηκε ένα φορτηγό να κατευθύνεται κατά πάνω τους με καμιά εκατοστή χιλιόμετρα την ώρα, και το ανέφερε στον καρδινάλιο κι αυτός το ανέφερε με τη σειρά του στην κουκουβάγια.
«Υπάρχει κίνδυνος μπροστά!», είπε ο καρδινάλιος.
«Γιου-χου!», είπε η κουκουβάγια.
Ο καρδινάλιος της λέει: «Δε φοβόσαστε καθόλου;»
«Ουχί!», είπε η κουκουβάγια ήρεμα, γιατί δε μπορούσε να δει το φορτηγό.
«Είναι Θεός!», ξαναφώναξαν όλα τα ζώα κι ακόμα φωνάζανε όταν το φορτηγό έπεσε πάνω τους και τα σκόρπισε.
Μερικά ζώα τραυματίστηκαν μονάχα, τα περισσότερα όμως, συμπεριλαμβανομένης της κουκουβάγιας, σκοτωθήκανε.

Επιμύθιο: Μπορείς να εξαπατάς πάρα πολύ κόσμο επί μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τζέιμς Θέρμπερ: Μύθοι για την εποχή μας. Εκδόσεις Νεφέλη, 1988.

Ποτέ δεν είναι αργά για να γλυτώσεις...


Το βίντεο είναι από:

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

«Aνθρωπιστική βοήθεια», σ’ αυτούς που βομβαρδίζουμε!


Απίστευτο: Στέλνουν τα στρατηγικά αποθέματα των Ενόπλων Δυνάμεων στη Λιβύη!
Από: defencenert.gr
Για τη Βεγγάζη της Λιβύης αναχωρεί το απόγευμα το ελληνικό φορτηγό πλοίο «Αγιος Ραφαήλ», μεταφέροντας 30 τόνους "ανθρωπιστικής βοήθειας" (τρόφιμα, φάρμακα και κλινοσκεπάσματα) που συγκέντρωσε το ... ΓΕΕΘΑ και προέρχεται κυρίως από τα στατηγικά αποθέματα, δηλαδή από τις αποθήκες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων!
Την ώρα που γίνεται οικονομία ακόμα και στα πλέον απαραίτητα, όπως τα καύσιμα, την ώρα που έχει κοπεί ακόμα και το ταπεινό "προάριστο" που έτρωγε το προσωπικό, το ΓΕΕΘΑ, κατόπιν εντολής της πολιτικής ηγεσίας φυσικά, στέλνει 30 τόνους "ανθρωπιστικής βοήθειας" στους αντάρτες της Λιβύης!

Το γιατί οι αντάρτες που έχουν αρχίσει ήδη και εμπορεύονται πετρέλαιο και "αξιοποιούν" τις δεσμευμένες καταθέσεις στο εξωτερικό της μέχρι στιγμής νόμιμης κυβέρνησης, χρειάζονται "ανθρωπιστική βοήθεια" αυτό δεν μας το έχουν εξηγήσει. Πρακτικά πρόκειται για εφοδιασμό των στρατιωτικών μονάδων του που μάχονται το καθεστώς.  
To άδειασμα των αποθηκών των Ενόπλων Δυνάμεων με ποια λογική γίνεται και ποιους στόχους εξυπηρετεί;

Η αποστολή θα συνοδεύεται από δυο στελέχη της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας του υπουργείου Εξωτερικών και αναμένεται να φθάσει στη Βεγγάζη εντός 36-40 ωρών. Τη βοήθεια θα παραλάβει το κλιμάκιο του υπουργείου Εξωτερικών που βρίσκεται ήδη στη Βεγγάζη, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες μονάδες της ΕΕ και του ΟΗΕ.
Κατά την αναχώρηση του πλοίου από τις εγκαταστάσεις του ναυπηγείου Σπανόπουλου, στη θέση Κάτω Πούντα - Αμπελάκια Σαλαμίνας, ο υφυπουργός Εξωτερικών Σπ. Κουβέλης θα κάνει δηλώσεις για την αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας.

Υπάρχει κάποιος στην κυβέρνηση να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια στα εκατομμύρια των Ελλήνων που πεινάνε και δεν έχουν δουλειές να θρέψουν τις οικόγένειές τους;

Φύγετε!


Κάποτε οι λέξεις πρέπει να αποκτήσουν το πραγματικό τους νόημα. Να πούμε τους δωσίλογους δωσίλογους, την puppet government ανδρείκελα και τις γλοιώδικες πένες της δημοσιογραφίας πουλημένους γραφιάδες. Τέρμα το σαβουάρ βιβρ.
Ποτέ άλλοτε στην ελληνική ιστορία και οι 3 μορφές της Πολιτείας (οι 3 εξουσίες της), δεν είχαν συμπράξει τόσο ενορχηστρωμένα στο χαμό της χώρας. (και η 4η εξουσία στον ίδιο ή και σε μεγαλύτερο βαθμό, βεβαίως).
Σαπίλα! Σα να έχει αλωθεί η χώρα, από τα μέσα. Από τους δικούς της. Σα να έκρυβε η χώρα στα σπλάχνα της τον εχθρό, να τον έχει γεννήσει.
Έναν εχθρό που βρίσκεται να κυβερνά τη χώρα.
Κάθε μέρα που περνάει και τους  βρίσκει ακόμα στην εξουσία, είναι εις βάρος μας.  Σήμερα πρέπει να φύγουν, το πολύ αύριο. Μπας και καταφέρουμε να σώσουμε κανένα κομμάτι απ’ την πατρίδα, απ’ τη ζωή, απ’ το μέλλον μας, οτιδήποτε αν σώζεται, τέλος πάντων. Αύριο θα είναι αργά. Θα έχουν λεηλατήσει τα πάντα. Θα χρειαστούν ίσαμε 50 χρόνια για να καταφέρουμε να επανακτήσουμε τα χαμένα μας. Τι να πρωτοπάρουμε πίσω; Υποθήκευσαν τη χώρα, ξεπουλάνε τις φυσικές πηγές μας και τη δημόσια περιουσία μας, χρέωσαν με δάνεια και πανωτόκια μέχρι και τα αγέννητα παιδιά μας. Μετέτρεψαν τους κατοίκους αυτής της χώρας από ανθρώπους σε κρέας, φτηνό κρέας για τις εταιρείες ντόπιες και ξένες. Τους πολίτες σε δουλοπάροικους.
Γι’ αυτό ας αφήσουμε τα λάπτοπ κι ας βγούμε στους δρόμους. Η θέση μας εκεί είναι. Μ’ αυτούς που ζητούν να αλλάξει το σάπιο πολιτικό σύστημα.
Να σώσουμε κάτιτις.
Αρκετά δεν τα είπαμε απ’ τα πληκτρολόγια; Ήρθε η ώρα να τα πούμε κι από κοντά. Να δούμε αν έχουμε ταλέντο και στον προφορικό λόγο. Να γνωριστούμε μεταξύ μας. Δε βαρεθήκαμε την ανάλυση, την ψυχανάλυση, την ενδοσκόπηση, και τη γιόγκα; Δε βαρεθήκαμε να γράφουμε;
Οι δρόμοι μας περιμένουν...

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Η Ελλάδα δεν πουλιέται, καθάρματα!


Λεηλατούν ανελέητα με περισσή ευκολία και θράσος.
Ξεπουλάνε την περιουσία μας, οι εθνικοί μειοδότες!
Ξεπουλάνε την πατρίδα, λες κι είναι του πατέρα τους περιουσία.
Θα τους αφήσουμε; Θα το επιτρέψουμε;
Οι νεκροί πρόγονοί μας πολέμησαν να μας αφήσουν «κάτι». Να αφήσουν «κάτι» στα παιδιά τους. Σε μας. Όπως κάνει κάθε γονιός. Περισσότερη πατρίδα.
Εμείς τι θα παραδώσουμε στα δικά μας παιδιά, γεννημένα και αγέννητα;
Θα μας δικάσουν. Θα μας δικάσουν μια μέρα πολύ αυστηρά.
Οι αγέννητοι κι οι νεκροί.
Όταν θα αναζητήσουν τον τόπο τους και δε θα τον βρουν. Γιατί:
«Κάποιος τον
πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σαν δανεισμένη πραμάτεια».

Στον επόμενο τόνο, το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι, αυτό:

Οι πληροφορίες της τελευταίας στιγμής από τα Υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών-Αποκέντρωσης -και Τρέχα Γύρευε, για το νέο μισθολόγιο των Δημοσίων Υπαλλήλων, αναφέρουν τα εξής:

α) Ο κατώτερος μισθός όλων ανεξαιρέτως των Δ.Υ. διαμορφώνεται στα 999, 69 ευρώ (μεικτά) για όσους Δ.Υ. το επώνυμο αρχίζει από Α έως και Λ και από Μ έως και Ω διαμορφώνεται στα 969,69 ευρώ.
Και πολύ, σας είναι!
β) Καταργείται το δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα οριστικά. Οι δημόσιοι υπάλληλοι λίγο πριν τις γιορτές θα λαμβάνουν δώρο από την υπηρεσία τους μια κατεψυγμένη γαλοπούλα κι ένα κιλό μελομακάρουνα τα Χριστούγεννα και το Πάσχα 2 κιλά παϊδάκια Νέας Ζηλανδίας και τσουρέκια ανάλογα με τα μέλη της οικογένειας τους.
Το επίδομα αδείας αντικαθίσταται από ένα εισιτήριο λεωφορείου ή πλοίου (κατάστρωμα), μετ’ επιστροφής, για να πάνε οι Δ.Υ. στα χωριά τους να παραθερίσουν και να ξεκουμπιστούν για λίγο από τις πόλεις.
γ) Καταργείται ο μισθός για τους νεοεισερχόμενους δημόσιους υπαλλήλους για 3 έτη. Οι νεοεισερχόμενοι Δ.Υ. θα περνάνε από δοκιμαστική περίοδο 3 ετών μετά την πρόσληψή τους, κατά την οποία περίοδο θα πρέπει να πληρώνουν το κράτος που τους έκανε τη χάρη και τους προσέλαβε, τη στιγμή που χιλιάδες άλλοι ψωμολυσσάνε και δεν έχουν πώς να περάσουν την ώρα τους.
Το ποσό δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα γιατί συζητάτε ανάμεσα στην Τρόικα και τα συναρμόδια υπουργεία.
δ) Καταργούνται οριστικά όλα τα επιδόματα που λαμβάνουν όλες οι κατηγορίες δημοσίων Υπαλλήλων και αντικαθίστανται από ένα και μοναδικό, το ονομαζόμενο επίδομα αποδοτικότητας. Το επίδομα αυτό θα λαμβάνουν 1 φορά το χρόνο, όσοι Δ.Υ. κατόπιν εξετάσεων από ολιγομελή επιτροπή κριθούν παραγωγικοί και ικανοί για τη θέση που κατέχουν.
Τα κριτήρια θα είναι απλά: ανάλογα με το πόσους συναδέλφους τους ρουφιάνεψαν τη χρονιά που πέρασε, πόσα χαρτιά υγείας έφεραν στην υπηρεσία από το σπίτι τους,  πόσες φορές πήραν δουλειά στο σπίτι να διεκπεραιώσουν κλπ.
Σημαντικό ρόλο στην καταβολή του επιδόματος αυτού θα παίξει και η εθελοντική εργασία κατά τα σαββατοκύριακα και τις αργίες καθώς και αν οι υπάλληλοι προσήλθαν αυθορμήτως να χειροκροτήσουν τους Υπουργούς, Δ/τές και λοιπούς παράγοντες που επισκέφτηκαν την υπηρεσία τους.

Με ένα πρόχειρο υπολογισμό ο κύριος Ραγκούσης αποκάλυψε ότι με το μισθολόγιο αυτό, το ετήσιο κόστος της μισθοδοσίας αυτών των ανεπρόκοπων και άχρηστων, θα μειωθεί από τα 21 δις ευρώ, στα 8 δις. Δηλαδή κέρδος 13 ολόκληρα δισεκατομμυριάκια.


Μ’ αυτά τα χρήματα υπολογίζεται ότι θα πληρωθούν οι τόκοι της 653ης δόσης του δανείου από την Τρόικα και τα ταξίδια του Πρωθυπουργού (χωρίς τα γεύματα), για ένα τουλάχιστον εξάμηνο.

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Δωσ’ μου το σαξόφωνό σου να το φυσήξω!

Μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης που έχει αναλάβει την υπεράσπιση του Ντομινίκ Στρος Καν, ανέθεσε σε διάσημη εταιρεία ιδιωτικών ερευνών (private investigation), να κάνει φύλλο και φτερό το παρελθόν της καμαριέρας απ’ τη Γουινέα προκειμένου να την καταστήσει αναξιόπιστη στο δικαστήριο. Κι έτσι οι ένορκοι να αθωώσουν το σαβουροπηδήκουλα.
Τα σαΐνια – ιδιωτικοί ντέντεκτιβς του Γραφείου μετά από εξονυχιστική έρευνα σε 2 ηπείρους, έχουν ανακαλύψει μέχρι στιγμής ότι η κατήγορος:
α) Όταν ήταν 7 χρονών είχε δέσει ένα ντενεκέ στην ουρά του γάτη της γειτόνισσας της στο χωριό Μασάι Ταραμά, όπου μέχρι τότε κατοικούσε.
β) Σε ηλικία 15 χρονών συνελλήφθη απ’ τους συγχωριανούς της να κολυμπά ξεβράκωτη στο μοναδικό ποτάμι της περιοχής.
γ) Ένα βράδυ όταν η Ophelia Famotidina μετοίκησε στη Ν.Υ. εθεάθη να φεύγει από ένα κωλόμπαρο αγκαλιά με ένα μαντράχαλο που μόλις είχε γνωρίσει και δεν ήξερε ούτε το όνομά του, ο μοναδικός που της έκανε καμάκι ολόκληρο το βράδυ.
δ) Η συγκεκριμένη κυρία επίσης, το 2009 σύμφωνα με καταγγελίες, συνελλήφθη από τη Security να καπνίζει σ’ ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια της εργασίας της (!), έχοντας κρεμαστεί η μισή έξω από το παράθυρο του 15ου ορόφου του ουρανοξύστη όπου εργαζόταν.
ε) Ένας τακτικός πελάτης του ξενοδοχείου που εργαζόταν πριν από το Sofitel, παραπονέθηκε στη ρεσεψιονίστ (και αυτό είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο συμβάντων του ξενοδοχείου), ότι έχασε τη πιτζάμα του κατά τη διάρκεια της βάρδιας της (την οποία πιτζάμα κατά πάσα πιθανότητα βούτηξε η καμαριέρα).
και το κυριότερο:
στ) Για ένα διάστημα 8 μηνών η περιβόητη καμαριέρα όταν χώρισε από το γκόμενο που είχε, ένα νταλικέρη απ’ τη Λουιζιάνα, (την πιο μακροχρόνια σχέση της, πάτησε τους 6 μήνες), έπεσε σε βαριά κατάθλιψη (το διαβεβαίωσε ο ψυχίατρος που την παρακολουθούσε) και έπαιρνε Prozac για να συνέλθει.

Η καμαριέρα από όλα τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύεται σαδίστρια, κλέφτρα, εξώλης και προόλης, εξαρτημένη από ουσίες, με ροπή στην παραβατικότητα και παρανομία από εφηβική ηλικία και αθεράπευτα ψυχοπαθής, δηλαδή μια σαβούρα και μισή.

Η υπεράσπιση τρίβει τα χέρια της!
Μετά όλα τούτα η υπεράσπιση θα ισχυριστεί πως η καμαριέρα η ίδια κυνήγησε το δύστυχο Ντομινίκ να τον κουτουπώσει, γιατί ήταν μαστουρωμένη και τον πέρασε για τον τελευταίο της γκόμενο (ένα σαξοφωνίστα απ’ τη Νέα Ορλεάνη).

Η δίκη θα είναι παιχνιδάκι για τον Ντομινίκ!

Η ζωή είν' ωραία, όμως εμένα όλο μ' αποφεύγει...

Η ζωή είν' ωραία, 
όμως εμένα όλο μ' αποφεύγει.
Την παρακολουθώ 
να μου γλυστρά απ' τα χέρια και να φεύγει
να βγαίνει  παρέα με άλλους
να μου βγάζει τη γλώσσα με αναίδεια
Πού έχω κάνει λάθος, πού έχω κάνει λάθος; 
Και συμβιβασμούς έκανα  
και στο ανέλπιστο πίστεψα 
και σε θολές νύχτες την έψαξα 
και σε ξάστερες 
και αγκάλιασα 
κι αγάπησα 
αλλά εκείνη μ' αποφεύγει 
δε γυρίζει καν να μου ρίξει μια ματιά  
κι όσο την κυνηγώ  κι όσο τρέχω ξοπίσω της 
μεγαλώνω 
μεγαλώνω... 
Φοβάμαι πως αν καταφέρω κάποτε και τη φτάσω 
θα' ναι αργά... 
Παρόλα αυτά 
η ζωή είν' ωραία 
εκεί έξω...

Το βίντεο είναι από:

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Μια μέρα του Μαγιού. Όταν ο ουρανός άρχισε να βρέχει με μανία, καταμεσής της άνοιξης- 20 Μαίου 1941

Κείνη την άνοιξη οι κουρσάροι έπεσαν απ’ τον ουρανό.
Απρόσκλητοι.
Κρατώντας άσπρες,  μεταξωτές ομπρέλες.
Και για δώρα επίσκεψης μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Κείνη την άνοιξη διάλεξαν να πατήσουν το παμπάλαιο χώμα
απαιτώντας την πάσα υποταγή, τον αρχέγονο φόβο
όπως κι αλλού όπου πήγαιναν και δεν άκουγαν «όχι»,
σε μέρη πολλά που θεμέλιωσαν την εξουσία και τους νόμους τους
αναιδείς, στηριγμένοι πάνω στη δύναμη και τον τρόμο,
και τώρα διάλεξαν κείνη τη λουρίδα γης στον πάτο του χάρτη
που κείτεται ξαπλωμένη καταμεσής στο πέλαγο,
κείνο το χώμα με τ’ αρμιρίκια και  τσι ελιές, τις πορτοκαλιές και τ’ αμπέλια
τη μαλοτύρα και το δίχταμο και τσ’ ασπαλάθους
τσι κορφές και τσι κάμπους και την αμμούτσα.
Ένα χώμα που τα πατήματά τους αρνήθηκε
Ένα φως παμπάλαιο που την εξουσία του σκότους τους αρνήθηκε
Κείνο το πρωινό χιλιάδες μάτια στράφηκαν στον ουρανό
μια φωνή ακούστηκε απ’ τον κάμπο ως τις κορφές πέρα
ένας αέρας την έφερνε 2.400 χρόνια και βάλε, απ’ τη Σαλαμίνα θαρρώ:
«Εμπρός παιδιά των Ελλήνων μωρέ,
για την πατρίδα, τα κοπέλια  και τσι γυναίκες,
τσι εκκλησίες, τους τάφους των πατεράδων μας.
Τρέξτε μωρέ να  πολεμήσουμε για όλα τούτα»
Τα χέρια που κράταγαν τα εργαλεία της δουλειάς
και με ζήλο κι αγάπη έσκαβαν τη γη να καρπίσει,
τα χέρια τα εργαλεία τούτα άρπαξαν και τα κρυμμένα άρματα
κι ό, τι άλλο βρήκαν βρήκαν εύκαιρο, πέτρες και ξύλα
και τους καρτέραγαν
τους γιους  εκείνους του αρπακτικού αετού με τα νύχια από ατσάλι
τους ξανθούς βλοσυρούς μουσαφιραίους  που θέλησαν να φέρουν την παγωνιά της ψυχής τους, το κρύο του χειμώνα 
σ’ ένα τόπο που είχε κράτος κι εξουσία
μόνο η άνοιξη.
Μια λαμπερή, παιγνιδιάρα, ατέλειωτη, άνοιξη.

Do you like, mademoiselle the Greece?



Άγκελα Μέρκελ: Πολλές διακοπές, νωρίς στη σύνταξη και όχι τόσο επιμελείς. Αυτές τις εικόνες έχουν πολλοί Γερμανοί για τους Ευρωπαίους του Νότου. Η Γερμανίδα καγκελάριος θα συνεχίσει να βοηθάει τις άλλες χώρες της Ευρώπης, αν οι κάτοικοι της "γίνουν" Γερμανοί.
Συγκρίνοντας τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της Κομισιόν για τις χώρες Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα και Γερμανία, καταλήγει ότι οι οικονομίες των χωρών αυτών έχουν προβλήματα, «αλλά δεν κάθονται και απλώς απολαμβάνουν τον ήλιο της Μεσογείου».

Θα προσπαθήσω να απαντήσω κόσμια στην κυρία Μέρκελ που φθονεί τον ήλιο και τις διακοπές των Ελλήνων (στα πεθερικά ή σε συγγενείς 5ου βαθμού στο χωριό, στο τζάμπα), δια στόματος δικών της, από την επικαιρότητα:

α) «Αν τα μέτρα αυτά εφαρμοζόταν στην Γερμανία (το μνημόνιο), την επόμενη μέρα θα γινόταν επανάσταση», δήλωσε ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και σύμβουλος της Γερμανικής της Κυβέρνησης και Βουλής, Καθηγητής Βόλφγκανγκ Φραντς.
Ο κ. Φραντς μιλώντας στη Φρανκφούρτη κατά τη διάρκεια της συνάντησης των μελών της Λέσχης των Μητροπολιτικών Επιμελητηρίων της Ε.Ε., όπου συμμετείχε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος εκτίμησε ότι οι όροι του Μνημονίου, που εφαρμόζονται στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα σκληροί αλλά ταυτόχρονα και αναποτελεσματικοί. Ημερησία

β) Γερμανία: ένας στους τρεις Γερμανούς φοιτητές θα εκπορνευόταν για τα δίδακτρα

΄Ενας στους τρεις φοιτητές στη γερμανική πρωτεύουσα θα εξέταζε την προοπτική της εκπόρνευσης, προκειμένου να εξασφαλίσει πόρους για τις σπουδές του, όπως έδειξε έρευνα του Κέντρου Σπουδών του Βερολίνου.
Τα ποσοστά που αφορούν την πρωτεύουσα της Γερμανίας, όπου η πορνεία είναι νόμιμη, είναι υψηλότερα σε σχέση με εκείνα των φοιτητών στο Παρίσι (29,2%) και στο Κίεβο (18,5%), καθώς οι τρεις αυτές πόλεις εξετάστηκαν από τους ερευνητές.
Τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους ερευνητές που δήλωσαν ότι ξεκίνησαν τη μελέτη τους, καθώς συχνά αναφέρονται κρούσματα πορνείας στη φοιτητική κοινότητα, αλλά το φαινόμενο δεν έχει συνδυαστεί με την εκπαιδευτική πολιτική, καθώς το βασικό κίνητρο των εκπορνευόμενων φοιτητών είναι τα υψηλά μεροκάματα. (Πηγή: Reuters) Ελευθεροτυπία

γ) Έχω και τρίτο επιχείρημα, δικό μου καθόλου κόσμιο: Κυρά Μέρκελ, διακρίνω πολύ στρες, πολύ συσσωρευμένη αρνητική ενέργεια και μια δόση ανικανοποίητου λίμπιντο στα λόγια σου. Εξού και  σε πείραξαν οι διακοπές μας και πότε βγαίνουμε στη σύνταξη και θέλεις να μας κάνεις κουμάντο. Συμπαθεστάτη κυρία, οραματίστρια του 4ου Ράιχ, μέρες που είναι (70 χρόνια γαρ από τότε που είδαν οι δικοί σου τα ραδίκια ανάποδα από κάτι μαγκουροφόρους), έλα στην Κρήτη ιγκόγνιτο όμως, όπως κάνουν χιλιάδες αποχαζεμένοι δικοί σου, από την πολύ δουλειά. Έλα να ξελαμπικάρεις. Φόρα καλύτερα ένα τιγρέ τάγκα πριν ξαπλώσεις στην παραλία κάτω από τον καυτό ήλιο. Λίγο πριν γίνεις πορτοκαλί σαν τον αστακό, μπορεί να βρεθεί κάνας νταβραντισμένος μουστακαλής να κάνει το ψυχικό. Και τότε μπορεί να δεις τα πράγματα με άλλο μάτι. Να ανακαλύψεις τις χάρες των Ελλήνων και τις Ελλάδας όπως εκατοντάδες δικοί σου, που μας κουβαλήθηκαν και κατοικοεδρεύουνε εδώ και τους έχουμε πιάσει πόρτα για το χειμώνα.
΄Αι σιχτίρ! Μας χρωστάς, δε σου χρωστάμε!

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Φυσάει απόψε


Η πατρίς κινδυνεύει κρώζουν τα κοράκια από παντού, χρειαζόμαστε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, Εθνικής Ενότητας, συναίνεση,
έγγραφη συμφωνία λένε οι πάτρωνες απ’ το εξωτερικό,
καινούργια πρόσωπα ευρείας αποδοχής, κυβέρνηση προσωπικοτήτων για τη σωτηρία της χώρας γαυγίζουν οι καθοδηγητές των βραδινών δελτίων κοιτάζοντάς μας απαξιωτικά απ’ το γυαλί....
Συναινέστε λοιπόν, δείξτε πόσο πατριώτες είστε.
Για να σωθεί η χώρα απ’ τον εχθρό που βρίσκεται «προ» των πυλών,
φωνάζουν
αυτοί που άλωσαν την Πόλη....

Παγωνιά
φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας
ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη
παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά
λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους
φυσάει
....................................................
Ένα γυαλιστερό αυτοκίνητο σταμάτησε
κυλάνε δυο φαλακροί κύριοι και μια χοντροκώλα κυρία
η πατρίς απαιτεί θυσίας
Οι τράπεζες ξαπλωμένες στα φαρδιά πεζοδρόμια
σαν προϊστορικά ζώα που χωνεύουν τη λεία τους
Η γριά κοιτάει κοιτάει τον άγνωστο στρατιώτη γυμνό μες
στην παγωνιά
βγάζει το σάλι της και προχωράει να σκεπάσει
αυτό το γυμνό παιδί που κρυώνει
.............................
Μια γυναίκα σφίγγει τρομαγμένη το παιδί της
εκείνο πονάει και μπήγει τις φωνές
σκασμός λοιπόν μιλάει ο υπουργός
ένας αρτεργάτης φτύνει
καθάρματα
αλληλούια
κι η φτυσιά του πηγμένη απ’ τ’ αλεύρι φουσκώνει σαν προζύμι
για ένα μεγάλο αυριανό ψωμί
λάβετε φάγετε
φυσάει
...........................................
Το έθνος μας απειλείται.....
υπέρ βωμών και εστιών
........................................
Ο υπουργός χειρονομεί
πάνω στο χαμηλό μαύρο ουρανό
τα χέρια του σχεδιάζουν την προδοσία.

(Τάσου Λειβαδίτη, Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου, αποσπάσματα)

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Τζάμπα πήδημα


Καταρχάς η υπόθεση δε στέκει, μπάζει από παντού.
Κι αυτό γίνεται αντιληπτό από τον οποιονδήποτε νοήμονα πολίτη αυτής της χώρας.
Κοτζαμάν πρόεδρος του ΔΝΤ, που βήχει και ταρακουνιούνται τα χρηματιστήρια της οικουμένης συθέμελα ή έχει πονόδοντο και ξεχαβαρλώνονται οι αγορές παγκοσμίως, που κυκλοφορεί με πόρσε 160.000 ευρώ, να την πέσει σε μια καμαριέρα ξενοδοχείου και μάλιστα αραπίνα!, να την κυνηγά ξεβράκωτος από δωμάτιο σε δωμάτιο, σαν τον τελευταίο πιωμένο νταλικέρη! 
Très banal! Πρόκειται ασφαλώς για θεωρία συνομωσίας!
Χαθήκαν οι βιζιτούδες πολυτελείας;;;;

Υ.Γ. Δε θα σχολιάσω τους κακεχεντρείς (και ρατσιστές!) που υιοθετούν ανεπιφύλακτα την είδηση ισχυριζόμενοι ότι ακριβώς ένας τύπος αυτής της καταγωγής, θα ήτο αναμενόμενο να επιχειρήσει να το κάνει τζάμπα, χωρίς να πληρώσει ούτε ένα πενηνταράκι...

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Η υπεράσπιση


Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, την υπεράσπιση του Διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν σχετικά με την σεξουαλική παρενόχληση καμαριέρας νεουρκέζικου ξενοδοχείου, που σόκαρε το διεθνές κοινό, θα αναλάβει η κυρία Αλίκη Αρβανιτίδη (σύζυγος Πασχάλη).
Κύκλοι του νομικού της γραφείου μας αποκάλυψαν την υπερασπιστική γραμμή της συνηγόρου.

Η κυρία Αρβανιτίδη θα ισχυριστεί ότι ο πελάτης της έπεσε θύμα ενός «στιγμιαίου σατανικού λάθους».  Και συγκεκριμένα την ώρα που ο κύριος Ντομινίκ έβγαινε από την μπανιέρα τσίτσιδος, γλίστρησε στο σφουγγαρισμένο πάτωμα και έπεσε με φόρα πάνω στην άτυχη καμαριέρα που μπρουμουτισμένη στα τέσσερα εκείνη την ώρα σφουγγάριζε το πάτωμα.
Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθεί το όργανο του κυρίου Καν στο στόμα της καμαριέρας για ελάχιστα δευτερόλεπτα μέχρι να καταφέρει να σηκωθεί από χάμω ο υπερήλικας Γάλλος, ο οποίος πάσχει κι από αρθριτικά και δυσκολεύετε πολύ στις κινήσεις του.

Η υπεράσπιση θα ισχυριστεί ότι η ευθύνη ήταν αποκλειστικά του θύματος γιατί θα έπρεπε να το προβλέψει και να μην έχει το στόμα της ανοιχτό για να χασμουρηθεί.

Το βίντεο είναι από: 

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Με αφορμή μια φωτογραφία


Αφιερωμένο σε σένα αγαπημένη μου Ζ. Σ. που με κοίταζες με κείνα τα μεγάλα μάτια που έλαμπαν και γέμιζαν την οθόνη κάποτε, με κείνα τα γεμάτα πίστη και δύναμη μάτια. Και μου έλεγες: «Ν’ αγαπάς τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος είσαι εσύ».

Πρέπει να ‘ναι ένας εφιάλτης. Αυτό το φουσκωμένο ποτάμι που βλέπω μπρος στα μάτια μου. Ένα ποτάμι φουσκωμένο από λάσπη, μίσος, βία, αμορφωσιά και  ανθρώπινη μανία. Τη μανία του όχλου. Τα νερά φουσκώνουν και πιέζουν με ορμή τα φράγματα.  Τα φράγματα που είναι έτοιμα να σπάσουν. Το ποτάμι από στιγμή σε στιγμή θα ξεχειλίσει και θα πνίξει ό, τι βρεθεί στο πέρασμά του: περιουσίες, σπίτια, ανθρώπους, ζωές.
Δεκάδες εικόνες σπασμένες ανακατεύονται στο ποτάμι του μίσους, εικόνες άτακτα ριγμένες, αμοντάριστες, δεν ξέρω αν είναι από ταινίες ή απ’ το πέρασμα της ιστορίας. Από το πέρασμά της εδώ ή αλλού.

Βλέπω ανθρώπους με μάτια που στάζουν αίμα, να ουρλιάζουν κρατώντας πυρσούς ή πέτρες, μαχαίρια και αυτοσχέδια όπλα να ξεστομίζουν κατάρες και να ‘χουν πάρει στο κατόπι άλλους ανθρώπους.
Βλέπω ανθρώπους με άσπρες μυτερές κουκούλες κι αναμμένους δαυλούς μέσα στη νύχτα, να καίνε σπίτια με τους κατοίκους τους μέσα. Κι ύστερα να κυνηγούν ένα μαύρο άντρα με πιτζάμες που τους ξέφυγε και τρέχει να σωθεί στις καλαμιές στην όχθη του βάλτου. «Πιάστε τον αράπη», φωνάζουν.
Βλέπω μαύρους να κυνηγούν ένα κάτασπρο παιδί για να του κόψουν ένα κομμάτι απ’ το κρέας του για να το πάνε στο μάγο του χωριού να τους φτιάξει  φυλαχτό.
Άνθρωποι με πυρσούς ξεχύνονται πίσω από μια γυναίκα με κουρελιασμένα ρούχα φωνάζοντας «μάγισσα», τη φτάνουν και τη ρίχνουν στη φωτιά. Έπειτα κάνουν το σταυρό τους.
Κι άλλους με πυρσούς να τρυπώνουν στον καταυλισμό λαμπαδιάζοντας τις  παράγκες, φωνάζοντας «τουρκόσποροι», για να ξεβρομίσουν τον τόπο τους απ’ τους ανεπιθύμητους "πρόσφυγκες".
Το ποτάμι φουσκώνει απ’ το μίσος, οι εικόνες ταξιδεύουν στο χώρο και στο χρόνο, ανάκατα.
Τώρα οι άνθρωποι λιθοβολούν μια γυναίκα πεσμένη καταμεσής του δρόμου, ουρλιάζοντάς «πόρνη» ή «μοιχαλίδα», δεν ξεχωρίζω καλά. Ένας άνθρωπος μπαίνει στη μέση, σηκώνει τα χέρια ψηλά κοιτάζοντας το αγριεμένο πλήθος και λέει με αυστηρή, βαθιά φωνή: «Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλλέτω».
Οι άνθρωποι τον κοιτούν για λίγο έκπληκτοι και μετά συνεχίζουν το έργο τους, μέχρι η γυναίκα να πάψει να σπαράζει κάτω στο έδαφος.
Βλέπω κυνηγούς κεφαλών να σκαρφαλώνουν στο βουνό κι ύστερα να επιστρέφουν θριαμβευτικά με τα κομμένα κεφάλια στα χέρια, να τα επιδεικνύουν με καμάρι στην κάμερα, πριν πάνε να εισπράξουν την αμοιβή. Για τους επικηρυγμένους. Κι έπειτα βλέπω τα κομμένα κεφάλια παλουκωμένα στην πλατεία για μέρες, μέχρι να βρωμίσουν, ο κόσμος να περνά να τα φτύνει, σχολεία με παιδάκια να έρχονται εκδρομή για να δουν το θέαμα προς παραδειγματισμό. Κάποιοι απ’ το πλήθος φωνάζουν «συμμορίτες».
Τα πλάνα αμοντάριστα μπερδεύονται με το φουσκωμένο ποτάμι, άλλοτε ξεχωρίζω τις κραυγές κι άλλοτε όχι, χρειάζομαι υπότιτλους. Το μόνο που καταλαβαίνω καθαρά είναι το μίσος.
Βλέπω ανθρώπους με δαυλούς πάλι να ψάχνουν να ανακαλύψουν μαγαζιά και σπίτια με το κίτρινο άστρο κολλημένο στην εξώπορτα.

Νιώθω την ανάσα τους στο πρόσωπό  μου. Ακούω  φωνές, ακούω κραυγές και συνθήματα: «Σκουλήκια», «Θα μας πάρουν τις δουλειές», «θα μας πάρουν τις γυναίκες», «συμμορίτες», «τουρκόσποροι», «μάγισσα», «πουτάνα», «αράπηδες», «εκδίκηση», «Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν», «κάνουν θυσίες στα είδωλα», «κάνουν θυσίες στα είδωλα», «παγανιστές», «αντίχριστοι».
Μέσα απ’ τα ουρλιαχτά ακούγεται κάτι ρυθμικό: είναι ο εθνικός ύμνος ή το «Πάτερ υμών»...
Το μίσος φουσκώνει, το ποτάμι ξεχύνεται, ξεσπά. Τα παρασέρνει όλα.
Κανείς δεν έκανε τίποτα να το σταματήσει.


Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Τα σαρκοφάγα


Ανθρώποι με σκυλιά κι αναμμένους δαυλούς ξεχύθηκαν μες το σκοτάδι.
Χώθηκαν στο δάσος με τα τσιμεντένια δέντρα, τις τηλεφωνικές κεραίες και τα ξεφλουδισμένα απ’ την πολυκαιρία κάγκελα.
Ακολουθώντας τα ίχνη του αίματος. Τη μυρωδιά του τραυματισμένου θηρίου που ψυχορραγούσε.
Σε μια επιδρομή του στην πόλη, όπως όλα έδειχναν, ένα σαρκοφάγο θηρίο είχε τραυματιστεί.
Κι αυτό ήταν καλό σημάδι.
Κάποιοι στο βάθος ούρλιαζαν: «Εκδίκηση», «Για την πατρίδα», «Τέρατα».
Δε βρήκαν παρά μόνο ένα μικρό ελάφι με σπασμένο πόδι να σέρνεται προς τη φωλιά του.
Οι άνθρωποι με τα σκυλιά έκοψαν το κεφάλι του μικρού ελαφιού και το κρέμασαν στην πόρτα του Ναού που βρισκόταν στο πιο ψηλό σημείο της πόλης.
Για να μπορούν να το βλέπουν οι περαστικοί πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά τους.
Από κάτω έγραψαν μια επιγραφή με κεφαλαία γράμματα, μαύρα:
ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΕΔΩ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ.

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Ο εντολέας και ο εκτελεστής. Ένα φιλοσοφικό ερώτημα.





Δε με νοιάζει για τις εντολές. Για το ποιος τις έδωσε.
Με νοιάζει για αυτούς που τις εκτελούν . Τα πρόθυμα «όργανα».
Τα χέρια που τις εκτελούν. Και που το βράδυ θα γυρίσουν σπίτι ν’ αγκαλιάσουν τα παιδιά τους.
Για τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από τη στολή με νοιάζει.
Αν κρύβονται άνθρωποι.

Δε με νοιάζει ποιος έδωσε εντολή για τη σφαγή στο Δίστομο, που δεν τη χωράει ανθρώπου νους. (Αν ήταν ο Hans Zampel ή ο Fritz Lautenbach ένας πανέμορφος νεαρός, ίδιος ξανθός άγγελος).
Με νοιάζει γι’ αυτούς που ξεκοίλιασαν τις γυναίκες και τα παιδιά και τους έκαψαν στους φούρνους.
Πώς το έκαναν; Ο εντολέας δεν ήταν από πάνω τους. Μονάχοι τους ενήργησαν. Μονάχοι τους. Αυτοί, η συνείδησή τους, ο Θεός και το θύμα τους.

Πιο πολύ απ’ το προχτεσινό έγκλημα με το 44χρονο νεκρό, τούτες οι σκηνές με σόκαραν.
Για δύο λόγους: Οι προχτεσινοί φονιάδες ήταν ξένοι, αλλότριοι. Κακοποιοί.
Οι προχτεσινοί φονιάδες είχαν ένα ισχυρό κίνητρο: να κλέψουν και ίσως να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί.
Αυτοί οι λυσσασμένοι ένστολοι, τι είναι; Έλληνες. Αδέρφια μας.
Τι κίνητρο ωθεί τις πράξεις των ανθρώπων αυτών που μπορούν και να σκοτώσουν αυτούς που διαδηλώνουν για ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα;
Να αποκαταστήσουν την τάξη και την ασφάλεια;
Να δικαιολογήσουν το μεροκάματο;
Να τους γαμ...ουν πρώτοι;