Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

I can't get no satisfaction

«Μερικές φόρες θα ήθελα να είμαι εκεί έξω να διαδηλώνω καθώς δεν είμαι ευτυχισμένος με όσο γίνονται, αλλά  δεν είναι αρκετό να διαδηλώνεις. Πρέπει να αλλάξουμε την χώρα και είμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε». 
ΓΑΠ Από συνέντευξή του στην εφημερίδα greece.greekreporter

Γιατρέ μου,
τον τελευταίο καιρό δε νιώθω καμία ευχαρίστηση, καμία ικανοποίηση.
Κι όμως, σήμερα έκανα 5 χιλιόμετρα τζόκιν, 90 κοιλιακούς, τάισα τα καημένα τα περιστέρια στην πλατεία, σφουγγάρισα το μπάνιο, απάντησα σε 5 φίλες μου στο Φέισμπουκ που είναι members στο fun club της Patty, και έκανα δωρεά στους Ατενίστας 30 κιλά κολοκυθόσπορους για να φυτέψουν κολοκυθιές στις γλάστρες της Ομόνοιας και να ‘χουν να τρώνε οι φτωχοί μετανάστες!
Ακόμα πήγα σε meeting με τον Πεταλωτή που μου είπε πόσο έξυπνος είμαι και πόσο με θαυμάζει.
Και το βράδυ πήγα με το Γερουλάνο σε μια πολύ καλή ερασιτεχνική παράσταση που λεγόταν «Και οι αγριόπαπιες έχουν δικαίωμα στον οργασμό» ή «αγριοπελεκάνοι», δε θυμάμαι καλά, από κάτι καλές κυρίες του Συλλόγου: ΧαΧαΜοΧα (Χαζές Χαμούρες Όλο Χάρη), όπως μου εξήγησε ο Παύλος.
Όμως η διάθεσή μου δε λέει να φτιάξει.
Μήπως γιατρέ θα βοηθούσε αν έπαιρνα μέρος σε καμιά διαδήλωση;
Παλιά που το είχα δοκιμάσει πέρασα πολύ ωραία. Είχε πολύ κόσμο, είχε μπαλόνια και όλοι γύρω γύρω με αγαπούσαν. Έχω και μια φωτογραφία στο profile μου και φαίνεται πόσο ευτυχισμένος ένιωθα.
Όμως η ΄Αντα μου θυμίζει και κάποια άλλη φορά που πήγα και έκλαψα πικρά. Είχε πολλή φασαρία, ο αέρας ήταν πολύ μολυσμένος και γενικά η ατμόσφαιρα δεν ήταν καθόλου υγιεινή. Από τη μια η μπόχα του λιμανιού κι από την άλλη κάτι λαϊκοί τύποι αξύριστοι πάνω σε τρακτέρ, που με περιτριγύρισαν και μύριζαν ιδρωτίλα. Δε θέλω να το θυμάμαι. Ήταν μια πολύ painfull εμπειρία.
Γιατρέ μήπως τελικά να μου γράψεις εκείνα τα χάπια που μου έχεις συστήσει εδώ και τόσον καιρό;
Γ. Α. Παπανδρέου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου