Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Yes, we can

Γράφει η Πολυπα Μομφεράτου
Νά πανικοβληθώ;
Ελεύθερα, μου απαντάνε οι καραγκιόζηδες,  που είτε προτείνουν (και καλά) ώς πρόταση τρομερής ευφυΐας την παράταση αποπληρωμής, είτε και επιχαίρουν ώς μεγάλη επιτυχία την απόφασή της στις Βρυξέλλες.

Τί σημαίνει η παράταση της αποπληρωμής των 110 δις δανεικών;
Κατ’ αρχάς να σημειωθεί ότι μιλάμε για τα 110 δις των δανεικών της τρόικα και όχι ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ!
Σημαίνει λοιπόν ότι θα έχουμε την τρόικα στο κεφάλι μας για 11 χρόνια αντί για 5.
Σημαίνει επίσης ότι θα συμφωνηθούν και θα υπογραφούν ακόμα περισσότερα μνημόνια, που ένας θεός ξέρει τί λογαριασμός θα ζητηθεί να πληρώσει εκ νέου ο Ελληνικός λαός από εκεί μέσα.

Αλλά ακόμη πιό χειρότερα σημαίνει ότι θα εξακολουθούνε να μας δανείζουν για ακόμη πιό πολλά χρόνια, με ακόμη πιό υψηλό επιτόκιο. Το επιτόκιο που θα συμφωνήσουν με την Ιρλανδία θα’ ναι μεταξύ του 5,8% με 6,7%. Κάτι ανάλογο θα κάνουν και με την Ελλάδα, αφού θέλουν να ευθυγραμμίσουν τις δύο χώρες στο χρόνο της αποπληρωμής.
Και επίσης ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ σημαίνει ότι τα νέα δάνεια που θα παίρνουμε για 11 συναπτά έτη ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ, αλλά όπως και τα 110 δις στο Αγγλοσαξονικό δίκαιο. Δηλαδή όταν ξεπαστρέψουν και ξεζουμίσουν ότι υπάρχει στους Έλληνες εργαζόμενους και δέν θα έχουν τίποτε άλλο να του πάρουν οι δανειστές για να αποπληρωθούν, τότε θα ορμήξουν στην δημόσια περιουσία και στα εδάφη της χώρας.

Πόσους Τσολάκογλου ακόμα θα μαζέψει ο δύστυχος τούτος τόπος;
Και πόση ηλιθιότητα μπορεί να διακρίνει ένα λαό, που αντί να βγεί στους δρόμους και να τα κάνει όλα λίμπα, εξακολουθεί να πιστεύει ότι άν συνεχίζει να δανείζεται για να πληρώνει τα χρέη του δέν αυξάνει διαρκώς και με μεγαλύτερη ένταση αυτό το χρέος;
Υπάρχει άλλος δρόμος ? Ναι, υπάρχει και yes we can :
Έχει γραφτεί και είναι πλέον γνωστό και στον κάθε ντούβλακα ότι το 2011 θα χρειαστεί το Ελληνικό κράτος 43,4 δις ευρώ για να πληρώσει ΜΟΝΟ τους τόκους και τα τοκοχρεωλύσια.
Επίσης είναι γνωστό ότι το χρέος ανέρχεται στο εξωφρενικό ποσό των 340 δις ευρώ.
Και τέλος επίσης γνωστό είναι ότι δανειστήκαμε 110 δις τα οποία θα πάρουμε σε διάστημα 3 ετών και τα οποία παίρνουμε για να πληρώσουμε αποκλειστικά ομόλογα που σκάνε + τόκους κ.λ.π.
Με την επιμήκυνση ΔΕΝ ΓΛΙΤΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ απλά μεταθέτουμε την ταφή για αργότερα!

ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΛΟΙΠΟΝ εδώ και τώρα !
Είναι ψεύδος μέγα αυτό που ισχυρίζεται ο Τσολάκογλου και τα κυβερνοπαπαγαλάκια ότι η παύση πληρωμών σημαίνει κήρυξη πτώχευσης.
Στη διεθνή πρακτική έχουμε πολλές χώρες που κατά καιρούς αρνήθηκαν να πληρώσουν τους δανειστές τους, χωρίς να κηρύξουν πτώχευση. Εχω ξαναδημοσιεύσει για το παράδειγμα του Εκουαδόρ όπου έγινε αποδεκτή η αιτίασή του ότι το χρέος ήταν απεχθές, μή πληρωτέο και εν μέρει παράνομο. Δέν είναι κάτι σπάνιο στην Διεθνή πρακτική ούτε πρωτάκουστο.
Αντίθετα ο Τσολάκογλου και η παρέα του μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση, ΑΦΟΥ πρώτα μας πάρει ότι έχουμε και δέν έχουμε απο δημόσια περιουσία και εδάφη και αφού ξεπουλήσει για μιά κούπα ρύζι τον εργαζόμενο λαό στα σκλαβοπάζαρα του εργασιακού μεσαίωνα.
Στάση πληρωμών εδώ και τώρα και επανεξέταση του κάθε ομόλογου ξεχωριστά, ώστε να ερευνηθεί πού χρησιμοποιήθηκε, εάν πέσαν μίζες ή εάν έχουν πληρωθεί υπέρογκοι τόκοι. Επίσης να ερευνηθεί ξεχωριστά και ποιός είναι ο κάτοχος του κάθε ομολόγου. Αν είναι ατομικοί αποταμιευτές ή πολύ περισσότερο ασφαλιστικοί οργανισμοί εκεί θα αναδιαπραγματευτείς το συγκεκριμένο χρέος και θα κοιτάξετε ομού να βρείτε την καλύτερη συμβιβαστική λύση και για τους δύο (δημόσιο και ομολογιούχο).

Αυτή είναι η μοναδική λύση και άλλη δέν υπάρχει.
Αλλά φυσικά η στάση πληρωμών προυποθέτει και το ξωπέταγμα στα αζήτητα αυτής εδώ της κυβέρνησης.
Μόνο ένα πλατύ λαικό μέτωπο που θα περιλαμβάνει πολιτικές δυνάμεις που έχουν κατανοήσει και δέχονται την στάση πληρωμών σάν το μοναδικό εθνικό διέξοδο, καθώς και τις ταυτόχρονες πολιτικές της εξόδου απο την ευρωζώνη, της εθνικοποίησης των βασικών τραπεζών, του ελέγχου της ροής των κεφαλαίων και την κατεύθυνση των λαικών πόρων στην Ελληνική παραγωγή και όχι στα θυσαυροφυλάκια των τραπεζών, είναι η μοναδική λύση για την χώρα.-

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Δεν θα γίνουμε αυτόχειρες, ούτε επαίτες, ούτε κλέφτες


Το παιχνίδι με τις σαρωτικές απολύσεις τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα άρχισε να σκληραίνει άγρια. Πολύ αμφιβάλουμε αν έστω κι ένας κυβερνητικός έχει συνειδητοποιήσει που οδηγούνται τα πράγματα.
Η ίδια η κυβέρνηση δια των εκπροσώπων της δηλώνει ότι: "οι συμβάσεις που υπογράψαμε έχουν όρους τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε"! Από κοντά σιγοντάρουν και τα καλοπληρωμένα-βολεμένα παπαγαλάκια.
Μια χώρα-κράτος όμως δεν αποτελείται μόνο από γη, θάλασσα και κυβερνητικούς παράγοντες μετά των υποτακτικών τους. Ως ζωντανός οργανισμός διαθέτει και τα ζωτικά του όργανα, το λαό του.
Τι θα γίνει αυτός ο λαός όταν κοντά ένα εκατομμύριο έχουν μείνει στο δρόμο, χωρίς δουλειά, χωρίς φαΐ, χωρίς αύριο. Είναι απορίας άξιο πως κανένας δεν σκέφτεται τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Ποια η μέριμνα, ποια η πρόβλεψη, ποια τα προγράμματα ανάπτυξης; Συσκέψεις επί συσκέψεων.
Περικοπές κι απολύσεις, περικοπές κι απολύσεις τίποτα άλλο!
Εντάξει τους διώχνετε, σώζεται το κράτος (ας το δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας)!Μετά;
Μπορείτε να φανταστείτε τόσους ανθρώπους βουτηγμένους στην ανέχεια, στην απόγνωση και με το θυμό στο ζενίθ;
Ενδεχομένως σαδιστές του κερατά να ελπίζετε σε μαζικές αυτοκτονίες, όμως αυτό το χατίρι δεν πρόκειται να σας το κάνουμε πλην μεμονωμένων περιπτώσεων, τις οποίες και θα έχετε κρίμα στο λαιμό σας.
Το να γίνουμε επαίτες ξεχάστε το, δεν το σηκώνει η περηφάνια μας και η αξιοπρέπεια της φυλής μας (άσε που "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"!).
Τι μένει λοιπόν; ή να γίνουμε κλέφτες και ληστές ή να ξεσηκωθούμε και να σας πάρουμε στο κυνήγι.
Κι επειδή κλέφτης και ληστής δεν γίνεσαι εύκολα αν δεν το 'χει η κούτρα σου δεν μένει παρά να σας πάρουμε στο κυνηγητό κι όπου βγει.
Πριν εξωθήσετε τον κόσμο στα άκρα (ένας νέος εμφύλιος θα ήταν γενοκτονία) βάλτε κάτω τους αφεντάδες σας και δημιουργήστε τρόπους ανάπτυξης, ανοίξτε  δουλειές ,κάντε την αγορά να ξεπαγώσει, δώστε εργασιακή διέξοδο στους ανέργους και σεβαστείτε τα νιάτα αυτού του τόπου. Σταματήστε τώρα εν τη γενέσει του το κύμα φυγής της νεολαίας.
Και κάτι ακόμα προκλητικότατο: την ώρα που αποκεφαλίζετε εργαζόμενους διορίζετε συνταξιούχους στα υπουργικά σας γραφεία. Επίσης εξακολουθείτε να σπαταλάτε το δημόσιο χρήμα αλόγιστα (πχ ο κύριος αντιπρόεδρος χρεώνει 4.000 ευρώ το μήνα για αποδελτίωση του τύπου και το υπουργείο εσωτερικών κοντά 27 εκατομμύρια για ταχυδρομικά τέλη!).
Που το πάτε μωρέ; Ποιους νομίζετε ότι κοροϊδεύετε;

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Ρομπάι: Η εποχή του έθνους - κράτους τέλειωσε. Επικίνδυνοι για την ειρήνη οι ευρωσκεπτικιστές!

Η εποχή του έθνους-κράτους έχει τελειώσει και η ιδέα ότι οι χώρες μπορούν να σταθούν μόνες τους είναι μια «ψευδαίσθηση» και ένα «ψέμα», πιστεύει ο πρόεδρος της ΕΕ , ενώ όπως είπε, "ο εθνικισμός είναι η χειρότερη απειλή που αντιμετωπίζει η ήπειρός μας, καθώς γεννά το μίσος για κάθε τι διαφορετικό".
Σε μια από τις πιο ανοικτές διακηρύξεις του στόχου που είναι το ευρωπαϊκό υπερκράτος, από την εποχή του Ζακ Ντελόρ, ο Herman Van Rompuy προχώρησε στο να καταγγείλει τον ευρωσκεπτικισμό ως την «μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη».
Οι συντηρητικοί βουλευτές καταδίκασαν τις εμπρηστικές παρατηρήσεις στην ομιλία του κ. Van Rompuy  κατά την 21η επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, στις 9 Νοεμβρίου.
Είπαν ότι αποδείχθηκε ότι ο David Cameron θα πρέπει να δώσει μάχες, εάν δεν θέλει να δοθούν επιπλέον αρμοδιότητες στις Βρυξέλλες.
23 συντηρητικοί βουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υποψήφιου για την ηγεσία Ντέιβιντ Ντέιβις, απαίτησαν δημοψήφισμα, εάν η Συνθήκη της Λισαβόνας τροποποιηθεί - ακόμα και αν οι υπουργοί υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές δεν επηρεάζουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Η έκκλησή τους ηττήθηκε.
Στην ομιλία του στη γερμανική πρωτεύουσα ο Van Rompuy είπε στο ακροατήριό του ότι «η εποχή του ομοιογενούς έθνους-κράτους έχει τελειώσει».
Πρόσθεσε ότι ο «κίνδυνος» του ευρωσκεπτικισμού εξαπλώνεται πέρα από τα όρια των χωρών, όπως η Βρετανία και γίνεται μία ισχυρότερη δύναμη σε ολόκληρη την ήπειρο.
«Πρέπει από κοινού να καταπολεμήσουμε τον κίνδυνο ενός νέου ευρωσκεπτικισμού», δήλωσε. «Αυτό δεν αποτελεί πλέον μονοπώλιο για λίγες χώρες.
«Σε κάθε κράτος μέλος, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η χώρα τους μπορεί να επιβιώσει μόνη της στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Είναι κάτι περισσότερο από μια παραίσθηση - είναι ένα ψέμα ».

Ο Βέλγος πολιτικός εξίσωσε τον ευρωσκεπτικισμό με τον φόβο, ο οποίος τελικά οδηγεί σε πόλεμο - επαναλαμβάνοντας τη γνωστή φράση πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, ότι «ο εθνικισμός είναι πόλεμος».
«Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ευρώπης σήμερα είναι ο φόβος», είπε. «Ο φόβος οδηγεί σε εγωισμό, ο εγωισμός οδηγεί στον εθνικισμό, ο εθνικισμός οδηγεί στον πόλεμο.
«Ο σημερινός εθνικισμός δεν αποτελεί συχνά μια θετική αίσθηση υπερηφάνειας για την δική μας ταυτότητα, αλλά ένα αρνητικό συναίσθημα φόβου για τους άλλους."
Υπεραμυνόμενος του ευρώ, δήλωσε ότι η ύφεση θα ήταν πολύ χειρότερη αν η Γαλλία είχε ακόμα το φράγκο και η Γερμανία είχε ακόμα το μάρκο.
Και πάλι μιλώντας για πόλεμο, είπε: «Απλά φανταστείτε τη μεγάλη ύφεση του 2008/09 με τα παλιά νομίσματα. Θα οδηγούσε σε νομισματική αναταραχή και στο τέλος της ενιαίας αγοράς. Ένας νομισματικός πόλεμος καταλήγει πάντα στον προστατευτισμό».
Και σε μια αποστροφή του για την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, επαίνεσε τους «πολιτικούς του 1989, τον Χέλμουτ Κολ, τον Φρανσουά Μιτεράν, τον Ζακ Ντελόρ».
Δεν υπήρξε καμία αναφορά για την Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία ως πρωθυπουργός της Βρετανίας στάθηκε κατά της στενότερης ενοποίησης.


Ο ηγέτης του UKIP, Nigel Farage, δήλωσε: «Ο ‘Rumpy Pumpy’ είναι ανίκανος να κυβερνήσει. Αυτός ο άνθρωπος αποτελεί μία υπερβολική καταστροφή που θέλει να καταργήσει το έθνος μας. Το μόνο μη-έθνος είναι το Βέλγιο, η χώρα του.
Ο συντηρητικός βουλευτής Douglas Carswell, δήλωσε: «Επιτέλους θα δούμε τις πραγματικές προθέσεις που έχουν οι ευρωκράτες. Εάν αυτά που λέει ο κ. Van Rompuy τα πιστεύει, θα πρέπει τουλάχιστον κάποιος να τον είχε εκλέξει πριν τα πει".

Στο μεταξύ άλλο θέμα ξέσπασε με σχετικά με τους ευρωκράτες που σπαταλάνε εκατομμύρια από τους φόρους του βρετανικού λαού για έργα όπως κέντρο υδροθεραπείας για σκύλους και στέλνοντας ένα θίασο να κάνει τον γύρο της Βρετανίας για την εκτέλεση του Χορού του Δύσοσμου Ποδιού (Smelly Foot Dance).
Στη Βρετανία, γήπεδα γκολφ, κέντρα μηχανοκίνητου αθλητισμού και κυνηγετικοί σύλλογοι επωφελήθηκαν από χιλιάδες λίρες που προορίζονταν για γεωργικές επιδοτήσεις.
Οι λεπτομέρειες που αποκαλύφθηκαν από τη δεξαμενή σκέψης ‘Open Europe’.
Ο διευθυντής του ‘Open Europe’, Mats Persson, δήλωσε: «Ο προϋπολογισμός της ΕΕ είναι παράλογος, υπερβολικά πολύπλοκος και απελπιστικά ξεπερασμένος. Τεράστια χρηματικά ποσά σπαταλούνται για έργα τα οποία δεν κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν την οικονομία της ΕΕ να μπει και πάλι στο προσκήνιο. Δεν θα έπρεπε να μιλάμε καθόλου για αυξήσεις προϋπολογισμού μέχρι τα προβλήματα με τις σπατάλες και την κακοδιαχείριση να εξαλειφθεί.
...............................................................................................................................
Σημ: Φανταστείτε όλα αυτά τα χρόνια μας αποκαλούσαν «ευρωσκεπτικιστές» και μας χλεύαζαν εμάς που αμφισβητούσαμε τον ευρωπαϊκό παράδεισο της Αγίας Οικογένειας της Ευρώπης. Έναν παράδεισο που κάθε μέρα που περνά αποκαλύπτεται ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Φάρμα των Ζώων. Δεν τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα. Το γνωστό ανδρείκελο που παριστάνει τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (η ίδια του η αδερφή τον αποκάλεσε κλόουν και τον έκανε αφίσα σατιρική), ο εκλεκτός της Λέσχης Bieldemberg, που ούτε κλητήρα στο γραφείο σου δε θα τον προσελάμβανες, το δήλωσε καθαρά: Τέρμα τα έθνη- κράτη της Ευρώπης, από εδώ και πέρα όλοι θα είμαστε μέλη της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, κόμποι στην ευρωπαϊκή κουρελού, άνθρωποι χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιστορία και πολιτισμική υπόσταση και σε όποιον αρέσει. Όποιος διαφωνεί είναι εχθρός της ειρήνης, θέλει πόλεμο.
Και το πιο τραγικό είναι πως η πιο σθεναρή φωνή στο ευρωκοινοβούλιο, είναι ένας ακροδεξιός –εθνικιστής, φίλος της Ελλάδας. Οι δικοί μας πού είναι; Για μια ακόμα φορά ο Nigel Farage, υποστήριξε τη χώρα μας, στην επίθεση που δέχεται. Κάποια στιγμή πρέπει να τον τιμήσουμε.
Δείτε κι εδώ:
Nigel Farage: Ποιοι στο διάβολο νομίζετε ότι είσαστε; Είστε πολύ επικίνδυνοι

Όλα τα' χει ο μπαξές

Αγαπημένος παλιός Βασίλης Παπακωνσταντίνου, πάντα επίκαιρος. Από ένα τραγούδι του Lluis Llach: "Damunt d’ una terra" που έντυσε με ελληνικούς στίχους ο Πάνος Φαλάρας.  Περιέχεται στον τρίτο δίσκο του Βασίλη που κυκλοφόρησε το 1978, με τίτλο τ’ όνομά του: «Βασίλης Παπακωνσταντίνου».
Το βίντεο είναι από:
JBagasas

Όλα τα’ χει ο μπαξές
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Lluis Llach
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας

Όπου κι αν κοιτάξεις στίχοι με αφίσες και σκουπιδαριό σωρό,
τώρα η ζωή μου λιώνει σαν τις πίσσες μες στους δρόμους που γυρνώ.

Όλα τα ‘χει ο μπαξές, ψεύτικα λουλούδια, κρύες γειτονιές,
κάθε μέρα που περνά όλο πιο πολύ ο κόσμος με πονά.
Όλα τα ‘χει ο μπαξές, σύννεφα καπνού και σπίτια φυλακές
κάθε δρόμος μια πληγή γέμισαν σκουριά ανθρώποι κι ουρανοί.

Χίλια δυο γραφεία όνειρα πουλάνε σε ταξίδια αναψυχής,
τόσες υποσχέσεις λένε θα σε πάνε στον παράδεισο της γης

Όλα τα ‘χει ο μπαξές, ψεύτικα λουλούδια, κρύες γειτονιές,
κάθε μέρα που περνά όλο πιο πολύ ο κόσμος με πονά.
Όλα τα ‘χει ο μπαξές, σύννεφα καπνού και σπίτια φυλακές
κάθε δρόμος μια πληγή γέμισαν σκουριά ανθρώποι κι ουρανοί.

Το μοναστηράκι κάλπικη δεκάρα μες τον τζόγο της ζωής,
χάθηκαν τραγούδια και άρρωστα φουγάρα που σε πήγαν κι όμως ζεις.

Όλα τα ‘χει ο μπαξές, ψεύτικα λουλούδια, κρύες γειτονιές,
κάθε μέρα που περνά όλο πιο πολύ ο κόσμος με πονά.
Όλα τα ‘χει ο μπαξές, σύννεφα καπνού και σπίτια φυλακές
κάθε δρόμος μια πληγή γέμισαν σκουριά ανθρώποι κι ουρανοί.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

1843: Mαθήματα ιστορίας από το 1ο Μνημόνιο της Ελλάδας

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να αποπληρώσει στην τραπεζική ελίτ της Ευρώπη χρεολύσια και τόκους δανείων που είχε λάβει τα προηγούμενα χρόνια. Δυστυχώς, πέρα από τους επαχθείς όρους των δανείων αυτών, τα χρήματα δεν είχαν διοχετευθεί ώστε να δημιουργηθούν υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης, στο παλάτι και στους Βαυαρούς συμβούλους.

Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Προκειμένου να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την αποπληρωμή των τόκων και κάτω από την πίεση των κυρώσεων η κυβέρνηση έλαβε μέτρα λιτότητας την άνοιξη του 1843 τα οποία όμως φάνηκε πως δεν απέδιδαν και ότι δε θα ήταν αρκετά για να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο κεφάλαιο και έτσι τον Ιούνιο του 1843 η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά....Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά και αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα έπρεπε να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει υπέρ των δανειστών της μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών.

Προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους αλλά και των ποσών που εισπράττονται.

Τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου ήταν τα ακόλουθα:

1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν κατά 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες"
με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.

Το αποτέλεσμα των εξαιρετικά σκληρών αυτών μέτρων ήταν οι δανειστές να πάρουν, όντως, ένα μέρος των χρημάτων τους αλλά η χώρα να οδηγηθεί σε μία βαθιά και πολυετή ύφεση η οποία οδήγησε στην εξαθλίωση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, θεωρείται από πολλούς ιστορικούς μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός ανάλυτής
διευθυντής GSTA/EKTA

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;

Θ. Πάγκαλος: «Το μνημόνιο είναι ευκαιρία για τον τόπο, είναι ευτυχία για τον τόπο.………… γιατί θα αναγκαστούμε επιτέλους να κάνουμε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που επί χρόνια αποφεύγαμε».
 

Το βίντεο είναι από: va8ikokkino
 Δε μου το βγάζετε απ’ το μυαλό, επίτηδες το κάνει: ο άνθρωπος αυτός προσπαθεί να κάνει πράξη την εγγλέζικη παροιμία: any publicity is good publicity”.
Προκειμένου να τον παίζουν τα κανάλια και τα υπόλοιπα Μέσα είναι ικανός να βγει αύριο και να δηλώσει ότι πρέπει υποχρεωτικά όλοι οι Έλληνες να κάνουμε αλλαγή φύλου ή ότι πρέπει να χορηγήσουμε αποζημίωση στη Γερμανία για την ψυχική οδύνη και τις υλικές  ζημίες που της προκάλεσαν οι βρωμοκομμουνιστές στη διάρκεια της Κατοχής με την αντίσταση που πήγαν κι έκαναν.

Νομίζω πλέον ότι ουδείς Έλληνας (ούτε κι εμού εξερουμένης), θα' πρεπε να παίρνει αυτόν τον κύριο στα σοβαρά.
Είναι για τα πανηγύρια.
Η φωτο είναι από το: Γρέκι

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Μικρές αγγελίες. Αναζήτηση

Χάθηκαν  
νεοφιλελεύθεροι και εκσυγχρονιστές υμνητές του «Κέλτικου Τίγρη» και του ιρλανδικού μοντέλου ανάπτυξης.
Εξαφανίσθηκαν από προσώπου γης το τελευταίο χρονικό διάστημα οι ζηλωτές των γενναίων ιρλανδικών μεταρρυθμίσεων, των μέτρων λιτότητας και του περιορισμού του κοινωνικού κράτους που οδηγούσαν στη σωτηρία τη δύσμοιρη χώρα της ευρωπαϊκής οικογένειας. 

Ο ευρών θα αμειφθεί με ένα εισιτήριο άνευ επιστροφής για το Δουβλίνο με το ολοκαίνουργιο  κρουαζιερόπλοιο: «Πράσινα Άλογα», ένα αντίτυπο του βιβλίου του Φουκουγιάμα: «Το τέλος της Ιστορίας» από τις εκδόσεις «Τρίχες Κατσαρές», ένα αυτόγραφο της Τζούλιας Αλεξανδράτου σε όποιο σημείο του σώματός του επιθυμεί και μια θερμοφόρα.

"Δεν θέλω να είμαι ένας ροκ σταρ. Θα είμαι ένας θρύλος"


Οι γιατροί ανακοινώνουν στο Freddie Mercury των QUEENS ότι πάσχει από AIDS. Λίγες ώρες αργότερα (48 ώρες μετά), πεθαίνει στο Λονδίνο. Ήταν 24 Νοεμβρίου του 1991 και ο Φρέντυ ήταν μόνο 45 χρονών. Το πραγματικό όνομα του τραγουδιστή ήταν Φαρόκ Μπουλσάρα, λόγω της περσικής καταγωγής του.
Ήταν από τα πρώτα επώνυμα θύματα της ασθένειας, δεύτερος κατά σειρά, πρώτος ήταν αν θυμάμαι καλά ο Ροκ Χάτσον που πέθανε το 1986.
Ο Φρέντυ Μέρκιουρι υπήρξε ιδρυτικό μέλος του βρετανικού συγκροτήματος Queen από το 1970 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, οπότε και διαλύθηκαν. Ένα από τα πιο γνωστά και επιτυχημένα τραγούδια που κυκλοφόρησαν στην αρχή της καριέρας τους (1973) και τους έκανε διάσημους,  ήταν το Bohemian Rhapsody, τραγούδι ιδιαίτερο το οποίο παντρεύει την όπερα με το ροκ. Λόγω της πρωτοτυπίας του τραγουδιού το άλμπουμ A night at the opera παρέμεινε εννέα εβδομάδες στο Νο1 στα charts της Αγγλίας εκείνη τη χρονιά, ενώ πριν από μερικά χρόνια ψηφίστηκε από το παγκόσμιο κοινό ως το δεύτερο καλύτερο τραγούδι του αιώνα μετά το Imagine του Τζων Λένον. Να σημειωθεί ότι η προώθησή του συνοδεύτηκε από το πρώτο στην ιστορία σκηνοθετημένο βίντεοκλιπ.

"Δεν θέλω να είμαι ένας ροκ σταρ. Θα είμαι ένας θρύλος", “I won’t be a rock star. I will be a legend” είχε πει σε κάποια συνέντευξή του ο Φρέντι Μέρκιουρι και η αλήθεια είναι ότι το έκανε πράξη.
Έγινε θρύλος με τα τραγούδια που ερμήνευσε, τη φωνή, την ταραχώδη ζωή αλλά πιο πολύ με τη σκηνική του παρουσία. Μια σκηνική παρουσία που ξεπέρασε όλους τους υπόλοιπους της γενιάς του, κατά ομολογίαν του David Bowie. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αυτές οι εκκεντρικές, ακραίες έως σοκαριστικές εμφανίσεις του, συντέλεσαν εν πολλοίς στην επιτυχία του συγκροτήματος.

Όταν άκουσα για το θάνατό του, τον φαντάστηκα να αναχωρεί τραγουδώντας σπαρακτικά το The show must go on”, ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, ή το who wants to live for ever”.
Σας τα αφιερώνω.

Η Ιρλανδία στον προθάλαμο του σφαγείου

Οι απροσκύνητοι Ιρλανδοί κάνουν αυτό που οι προσκυνημένοι Έλληνες δεν έκαναν την άνοιξη..

Το βίντεο είναι από: VesellchAK

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Για ποιον χτυπά η καμπάνα


Αποφασίσθη και διετάχθη από τους δανειστές μας.
Αποφασίσθει και διετάχθη απ’ τις δυνάμεις κατοχής οι οποίες θέλουν να δουν να τρέχει αίμα, ζεστό αίμα στην αρένα και η κυβέρνηση των κουίσλιγκ το θεσμοθετεί: Οι κλαδικές συμβάσεις καταργούνται, και οι δημόσιοι υπάλληλοι (η λεπροί των τελευταίων μηνών σύμφωνα με τα Μέσα), θα πάνε στα σπίτια τους.
Δείτε εδώ ένα κατάπτυστο δημοσίευμα που ανακάλυψα στην άλλη όχθη, σ’ ένα δεξιό μπλογκ (για να μην έχουμε αυταπάτες δηλαδή, ότι όλα είναι προσυμφωνημένα απ’ τους πράσινους και τους μπλε).
Όλοι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα από εδώ και στο εξής, θα δουλεύουν με μισθούς πείνας. Γιατί πρέπει να σωθεί η πατρίδα και να ξεπληρωθούν οι δανειστές μας.
Στο όνομα μιας ομιχλώδους κρίσης που βιώνουμε. Μιας κρίσης η οποία θα μπορούσε να είναι και ένα τεράστιο ψέμα, που όμως έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας παγκοσμίως μεγαλύτερες από την πανούκλα του Μεσαίωνα. Γιατί;
Στο ερώτημα ποιος ωφελείται από αυτήν την κατάσταση η απάντηση είναι μία: αυτοί που οδηγούν όλους τους λαούς παγκοσμίως στην  εξαθλίωση κάθε μέρα που περνά, για να στηρίξουν ένα ιδιωτικό (ως επί το πλείστον) τραπεζικό σύστημα.
Γιατί με το πρόσχημα της κρίσης, όλες οι εργασιακές κατακτήσεις κάνουν φτερά. Τυχαίο; Όχι. Ο καπιταλισμός βρίσκει μια θαυμάσια αφορμή για να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους και να συσωρεύσει αμύθητα πλούτη. Η πιο αδηφάγα και άπληστη μορφή του καπιταλισμού στην ιστορία. Χειρότερη κι απ’ τις ακρίδες.
Τελικά με το Μεσαίωνα μας συνδέουν και άλλα κοινά σήμερα: εκτός απ’ τον εργασιακό Μεσαίωνα έχουμε και την επιστροφή της πανούκλας (του Μαύρου Θανάτου), που είχε εξαπλωθεί με την ίδια ταχύτητα και την ίδια μορφή της πανδημίας, σ’ όλες της χώρες.
Ο Μαύρος Θάνατος στην Ιταλία το 1348
Ας μην έχετε αυταπάτες. Από τα νύχια των παγκόσμιων τοκογλύφων, των παγκόσμιων αρπακτικών, κανείς δε θα γλυτώσει. Αύριο θα έρθει και η σειρά σας. Όσο συνεπείς και νομοταγείς και «φρόνιμοι» κι αν είστε. Γιατί: «Όταν ακούσεις να χτυπά μια καμπάνα, ποτέ μη στείλεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπά, χτυπάει για σένα».

Οι καμπάνες άρχισαν ήδη να χτυπάνε, τις ακούτε;

Για ποιον χτυπά η καμπάνα

"Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί εντελώς ξεχωριστό.
Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της ηπείρου,
ένα κομμάτι της στεριάς.
Aν η θάλασσα πάρει ένα σβώλο χώμα,
η Ευρώπη γίνεται πιο μικρή και είναι σα να πήρε ένα ακρωτήρι
ή ένα πύργο φίλων σου ή δικό σου.
Ο θάνατος ενός ανθρώπου λιγοστεύει εμένα,
γιατί ανήκω στην ανθρωπότητα
κι έτσι ποτέ σου μη στείλεις να ρωτήσεις
γ ι α  π ο ι ό ν  χτυπά η καμπάνα,
χτυπάει για σ έ ν α".
(John Donne 1572 –1631)

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Ο πόλεμος συνεχίζεται, οι νεκροί πληθαίνουν...


Άνθρωποι απελπισμένοι που βάζουν τέρμα στη ζωή τους. Καθημερινά. Ανθρώπινες απώλειες που συστηματικά αποκρύβονται από τα επίσημα έντυπα και μέσα. Σκουπίδια που χώνονται βιαστικά κάτω από το χαλί.
Άνθρωποι αναλώσιμοι, παράπλευρες απώλειες ενός κανιβαλικού καπιταλιστικού συστήματος που τρώει τις σάρκες μας.
Άνθρωποι που δε βρήκαν τον επίγειο παράδεισο, σ’ αυτό το πράσινο νησί της ευημερίας και του πλούτου. Έτσι μας λένε. Εμείς εδώ πέρα, ξεχωρίζουμε απ’ τους υπόλοιπους δυστυχείς συνέλληνες που μαστίζονται από την κρίση.
Τι εκνευριστικό. Φαίνεται πως κάποιοι συντοπίτες μας δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα….

Τις ειδήσεις τις βρήκα εδώ.
"Άλλοι δύο άνθρωποι τη βδομάδα που μας πέρασε έβαλαν τέλος στη ζωή τους στο Ηράκλειο, ένας 66χρονος επιχειρηματίας και ένας νεαρός 27 χρονών.

Η οικογένεια του 66χρονου αυτόχειρα, είχε χάσει τα ίχνη του πριν από δύο ημέρες. Ειδοποίησε την αστυνομία και αμέσως ξεκίνησαν οι έρευνες για τον εντοπισμό του. Το πρωί επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι της οικογένειάς του. Ο 66χρονος βρέθηκε κρεμασμένος στο ταβάνι της αποθήκης του στο Ηράκλειο.
Εκείνοι που τον γνώριζαν θα θυμούνται για πάντα την καλοσύνη και το χαμόγελό του. Ένα χαμόγελο που τους τελευταίους μήνες είχε παγώσει. Ο 66χρονος απελπισμένος από τα χρέη, δεν έβρισκε βοήθεια από πουθενά.

Τραγωδία με θύμα έναν 27χρονο που έψαχνε για δουλειά έναν ολόκληρο χρόνο - Οι γονείς του, κοιμόντουσαν στο διπλανό δωμάτιο..
Ο 27χρονος, από χωριό της Πεδιάδος, έδωσε τέλος στη ζωή του το μεσημέρι της Πέμπτης (18-11-2010). Σύμφωνα με την αστυνομία, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι με καραμπίνα που κατείχε νόμιμα.
Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, που επικαλείται η εφημερίδα "Πατρίς", τον τελευταίο χρόνο ο νεαρός είχε μείνει άνεργος λόγω της οικονομικής κρίσης.
Ο 27χρονος είχε αφήσει σημείωμα στο οποίο ζητούσε συγνώμη από τους γονείς του."

Τώρα στα πόσα θύματα είμαστε; Φοβάμαι πως έχω χάσει το λογαριασμό.
Και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Μέρες γιορτινές που η δυστυχία στους απελπισμένους θεριεύει…

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

November

Λόγω υποχρεώσεων οικογενειακών και άλλων τινών, θα τα ξαναπούμε από Δευτέρα.
Στο μεταξυ απολαύστε ένα αγαπημένο τραγούδι.

Η  εκπληκτική Guisy Ferreri, μια δυναμική Σικελή (όχι κανένα απολειφάδι), θυμάται έναν περασμένο Νοέμβριο...

Το βίντεο είναι από: GirasoleEliotropio

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Σε χαχόλους απευθύνονται οι κυβερνώντες;

Γράφει ο Καφενόβιος
Μα, τόσο ηλίθιους μας θεωρεί η κυβέρνηση, όταν καταθέτοντας τον πιο βάρβαρο προϋπολογισμό, ίσως, όλων των εποχών, επιμένει ότι, δεν θίγει τους μισθούς και τις συντάξεις; Εχασε τόσο πολύ το μέτρο, βρίσκεται σε απόγνωση, ή συνεχίζει το γνωστό παπατζιλίκι;
Οι εργαζόμενοι οι συνταξιούχοι, οι μικροί επαγγελματίες και όχι μόνο στραγγαλίζονται με τις νέες αυξήσεις στο ΦΠΑ, για το σύνολο των προϊόντων ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, στη ΔΕΗ, στα εισιτήρια.
Δεν θίγονται οι μισθοί και οι συντάξεις όταν η τιμή του πετρέλαιου θέρμανσης από τις αρχές του χρόνου σχεδόν θα διπλασιασθεί και θα φθάσει στα 1,3 ευρώ το λίτρο;
Και κοντά σε όλα αυτά μπαίνει «ψαλίδι» στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο, με στόχο την εξοικονόμηση 100 εκατ. ευρώ.
Πάλι καλά, που ασπάζεται η κυβέρνηση τις μαύρες προβλέψεις για την έκρηξη της ανεργίας τόσο το 2011 όσο και το 2012, όπως προκύπτει από την εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού. Για το 2011, το οικονομικό επιτελείο προβλέπει ανεργία 14,6% και για το 2012, περαιτέρω αύξησή της στο 14,8%.
Συνολικά, τα πρόσθετα μέτρα που περιλαμβάνει ο προϋπολογισμός, διαμορφώνονται στα 14 δισ. ευρώ.
Το βίντεο είναι από: madmax28281

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Με αφορμή μια πορεία σχεδόν αόρατη

Έγινε τελικά η πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου χθες στην Αθήνα ή μήπως ματαιώθηκε λόγω βροχής; (έβρεχε καρέκλες απ’ ότι ακούσαμε) Κι αν  έγινε, είχε κόσμο; Τι στην ευχή συνέβηκε; Εμείς οι κάτοικοι της επαρχίας, αναγκαστικά πληροφορούμαστε μόνο από τα μπλογκς και τους αυτόπτες μάρτυρες, γιατί τα ΜΜΕ επιδεικνύουν ως το συνηθίζουν μετά την άνοιξη, τη γνωστή τους αλαλία.
Τέτοια πληροφόρηση δόξα τω Θεώ, έχουμε να δούμε από την εποχή της ΥΕΝΕΔ.

Γράφει η Αυγή:
Μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, με πρώτο αυτό που διαφημίζεται ως το μεγαλύτερο, αγνόησαν προκλητικά στα δελτία ειδήσεων των «8» χθες της κινητοποιήσεις δεκάδων χιλιάδων πολιτών σε ολόκληρη τη χώρα, με αποκορύφωμα την πορεία στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Άλλα σοβαρά ή ακόμη και ελαφρά θέματα της επικαιρότητας μονοπώλησαν τα δελτία ειδήσεων. Προφανώς, γι’ αυτά τα κανάλια, η «νέα μεταπολίτευση» σημαίνει ακύρωση της παλιάς. Άλλωστε, οι τηλεαστέρες των «8» πολλές φορές έχουν μιλήσει για τους «μύθους της μεταπολίτευσης».

Σημ: Δεν δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει, είναι τουλάχιστον αχάριστο, άκομψο και καθόλου ευγενικό. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι καναλάρχες- εκδότες. Οι οποίοι σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού που είδε το φως της δημοσιότητας θα δουν τα εκδοτικά προϊόντα  τους (μαζί και τις τσόντες), να παραμένουν στο χαμηλότερο συντελεστή ΦΠΑ που από το 5,5% γίνεται 6%! (σιγά τη μπάμια), ενώ τα τρόφιμα και τα άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης θα πάνε στο 13 %.

Κι ο Πιτσιρίκος ήταν εκεί:
"Ήταν η μεγαλύτερη σε όγκο πορεία του Πολυτεχνείου τα τελευταία χρόνια και –προφανώς- αυτός είναι ο λόγος που δεν προβλήθηκε σχεδόν καθόλου από τα ΜΜΕ. Για όσους δεν ήταν εκεί, αυτή η πορεία είναι σαν να μην έγινε. Έλειπαν και οι atenistas που θα μπορούσαν να βάψουν ροζ τα πανό και τις ντουντούκες, να δώσουν έναν πιο ανάλαφρο τόνο στην πορεία και να συγκινήσουν τους ευαίσθητους τηλεδημοσιογράφους.
Δεν ξέρω αν έκανα καλά που πήγα στην πορεία του Πολυτεχνείου. Αν πιστέψω αυτά που διαβάζω και ακούω τις τελευταίες ημέρες, η επανάσταση ολοκληρώθηκε με την εκλογή του Γιώργου Καμίνη."

Ο Γιώργος Σαρρής που δε λείπει απ’ τις πορείες χρόνια τώρα, μας πληροφορεί:
"Χρόνια είχαμε να δούμε τέτοια πορεία, πολλά χρόνια.
Και όχι μόνο σε όγκο, αλλά και σε δυναμισμό και σε ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν η επιμονή του κόσμου να μένει στο δρόμο κάτω από απίστευτη βροχή, σε μια  καταιγίδα από αυτές που δύσκολα συναντάει κανείς."
Έχει ανεβάσει και βίντεο από την πορεία, που μπορείτε να το δείτε εδώ.
 
Βρήκα ένα γράμμα αναγνώστη στο Βαθύ Κόκκινο που με συγκίνησε :

"Ήταν ίσως η μεγαλύτερη πορεία των τελευταίων χρόνων. Πολύς κόσμος. Πολύ νεολαία. Αρκετοί από τις παλαιότερες γενιές.
Ορισμένα μπλοκ ήταν πράγματι εντυπωσιακά. Όπως το μπλοκ του αναρχικού χώρου. Και συνθήματα ευρηματικά υπήρχαν. Γενικώς ήταν μια καλή πορεία Πολυτεχνείου.

Είναι αρκετά όμως όλα αυτά για να αντιμετωπιστεί η επέλαση του μνημονίου, η καινούργια καρατόμηση μισθών, η νέα αύξηση στους φόρους; Κανένας δεν μπορεί να πει καθαρό ναι………………………………..
 
……..Η απάντηση βέβαια είναι: τι να κάνουμε να τα σπάμε; Όχι μην τα σπάτε.
Δημιουργήστε δικά σας γεγονότα, όσοι θέλετε οι πορείες να σταματήσουν να είναι παρελάσεις. Όσοι δεν το λέτε μόνο στα λόγια αλλά το εννοείται. Που θα ζορίζουν το κράτος. Που θα το κάνουν να μετράει τις αποφάσεις του. Που θα κάνουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς να αμύνονται και όχι να επιτίθενται συνεχώς.

Είναι γνωστό ότι στην μεγάλη κατοχική διαδήλωση ενάντια στην επιστράτευση οι διαδηλωτές μπούκαραν στο υπουργείο και έκαψαν τις καταστάσεις με τους επιστρατευμένους. (Σημ. Πρόκειται για τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια  της 24 Φεβρουαρίου και 5 Μαρτίου του 1943 ενάντια στην πολιτική επιστράτευση και την υποχρεωτική εργασία που είχαν διατάξει οι Γερμανοί).  Η επιστράτευση δεν έγινε ποτέ. Δεν επρόκειτο για προβοκάτορες. Έτσι δεν είναι;"
Άστο σύντροφε. Η ηγεσία του ΚΚΕ φαίνεται φοβάται μην την κάνει ντα ο Πάγκαλος και ακολουθεί κόσμια και πολιτισμένη συμπεριφορά στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας της. Αν φορούσαν δε και κόκκινα φουλάρια κατά την παρέλαση, θα δημιουργούσαν ένα πολύ τρέντυ στυλ που θα το αντέγραφαν τα περιοδικά life style. Για ενωτικές εκδηλώσεις ούτε λόγος. Θέλεις να κολλήσουν  τίποτα κολλητικό από το συγχρωτισμό τους με τους άλλους;  «Το Νησί» όσο να πεις, μια φοβία την έχει δημιουργήσει στην ελληνική κοινωνία…

Κι όσο για τους εξεγερμένους νέους των τελευταίων ετών με τα αξεσουάρ στο πρόσωπο και τα χέρια, οι γνώμες διίστανται:
* Σύμφωνα με έρευνες των τελευταίων μηνών το είδος κουκουλοφόρος- κουκουλοφόρος τείνει να εξαφανιστεί. Φήμες λένε ότι οι αφοί Παπανδρέου στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης τους για τη σωτηρία του περιβάλλοντος και την πράσινη ανάπτυξη, εκπονούν σχέδια στις ΜΚΟ που διευθύνουν και θα τα υποβάλλουν σύντομα στην κυβέρνηση, για τη σωτηρία του είδους το οποίο τείνει να εκλείψει.

* Ήρεμα είναι σχετικά φέτος τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία, αφού, με την έλευση του ΔΝΤ, φαίνεται πως ικανοποιήθηκαν τα ανεκπλήρωτα οράματα των εξεγερμένων νέων, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια, έκαναν σπάταλη χρήση σε μολότωφ. Η κρίση χτύπησε και τη βιοτεχνία παρασκευής μολότωφ κι έτσι από τις 3.000 μολότωφ που εκτοξεύθηκαν το 2007 στο ΑΠΘ, φέτος περιορίστηκαν στις 3.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Τα φωτεινά παράθυρα με τα σβηστά φώτα των ανθρώπων


Γράφει η Άρτεμις
Ξημέρωσε επιτέλους αυτή η δύσκολη νύχτα, αυτή η νύχτα που την στριφογύριζε η νοτιά και την πέταγε εδώ κι εκεί για να μην ξεχάσει, να θυμηθεί τον πόνο, να πονέσει ξανά για να μην ξεχάσει.
Η νύχτα της φάνηκε μικρή, σβέλτη θα ‘λεγε καλύτερα, έτρεχε πίσω από τις λέξεις για να προλάβει ν’ απλώσει, κι όσο η νοτιά της άρπουνε τα γαλαζοπά σεντόνια, η Αγγέλα έσερνε με πείσμα. Όλη τη νύχτα τα σκεφτόταν ξανά και ξανά.
Γύρω στις 4 η νοτιά σιώπησε, πνίγηκε στο πηχτό σκοτάδι της άναστρης νύχτας μαζί με τα παιδιά που τραγουδούσαν. Οι φωνές τους, κραυγές ακούγονταν τώρα στ' αυτιά της κι έγειρε το κορμί της στα μαξιλάρια του καναπέ, αποκαμωμένο από το στριφογύρισμα τ’ ανέμου.
Σφάλισε τα μάτια μουλιάζοντας στην ψυχή της, όταν μια πικρή σκέψη πως δεν θα ξημερώσει την κυρίευσε, ένα ψυχανέμισμα πως χάθηκε ο ήλιος σαν τότε που κατάκαψε τα δέντρα, την κατατρόμαξε. Οσμίστηκε τη στάχτη από την επερχόμενη φωτιά, κανένα πλάσμα δεν θα μπορέσει να ζήσει στη στάχτη, καμιά ζωή δεν ανθίζει στη στάχτη σαν δεν έρθει η μπόρα.
Πού να βρίσκονται άραγε εκείνοι που κρατούνε τις μπόρες κλειδωμένες στα σκουριασμένα σύννεφα, σε ποιους δρόμους άραγε ψάχνουνε τον παράδεισο, αφήνοντας τόσους ανίδεους να παλέψουνε με τη θύελλα της φωτιάς στην άνυδρη γη;
Η σιωπή την κατάπινε σιγά , γλυκά, μαλακά παγίδευσε τη σκέψη της στα σκοτάδια του ύπνου.
Μέχρι τώρα ήλπιζε κι αυτό έμοιαζε με κάτι στρογγυλό, με κάτι ζεστό σαν την ανάσα , με κάτι χρωματιστό, με κάτι μαλακό σαν την αγκαλιά, κι έπειτα όταν ξέσπασε ο πόλεμος όλα έμοιαζαν σταχτιά, ίσια και στεγνά.
Εύθραυστη και φοβισμένη, έτοιμη να σπάσει σε χιλιάδες κομματάκια ώσπου να διαλυθεί και να μετατραπεί σ’ αγέρα, σέρνονταν ξέπνοη ανάμεσα στα δωμάτια του σπιτιού για όλη την ημέρα.
Στο ημερολόγιο έγραφε 17 Νοεμβρίου 2010, στο μυαλό της έγραφε 17 Νοεμβρίου του πάντα.
Στο μεγάλο τοίχο του καθιστικού, κρέμονταν το κάδρο με τη ροδιά. Πολλά ρόδια ήτανε πεσμένα κι ανοιγμένα στη ρίζα του δέντρου, δείγμα ευτυχίας, ευημερίας και μακροζωίας είχε πει η ζωγράφος που το ζωγράφισε. Η Αγγέλα την πίστεψε κι αγόρασε τον πίνακα, έπειτα τον κοίταγε συχνά για να γιομίζει το είναι της χρώματα και μυρωδιές του φθινοπώρου που αγαπούσε.
Τούτο το τελευταίο καλοκαίρι το κοίταγε περιμένοντας όσα είπε η ζωγράφος, μα σαν δεν φάνηκαν ακόμα, ούτε από μακριά, έπιασε να ζωγραφίζει και κείνη για γούρι έλεγε στην αρχή κι ύστερα για να καλμάρει το νου της. Σφάδαζε εκείνος, οι ζωγραφιές δεν έφταναν για να καλμάρει, οι σκέψεις πίεζαν να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν με άλλους, να μοιραστούν μπας και βρεθεί δρόμος ανοιχτός να διαβούν.
Έπιασε να γράφει στίχους η Αγγέλλα για να σταματήσει πια να ζει στη σιωπή, κι ας μην είναι ποιητής. Μόνο να μιλήσει θέλει.  

«Ανακαλύψαμε ξανά τις ίδιες λέξεις
σάμπως να ’τανε ολοκαίνουριες στο τώρα
γραμμένες από χρόνια στους μυστικούς κώδικες της ύπαρξης μας
γραμμένες από χρόνια στους τοίχους και στους δρόμους των αγώνων
εκείνες τις αυτονόητες
για τις οποίες πασχίσαμε να μάθουμε τη γραφή τους
εμείς τα παιδιά των ηρώων.

Πεινώ η πρώτη λέξη σε όλους τους χρόνους,
του παρόντος, του παρελθόντος, του μέλλοντος
πεινούσα και θα πεινώ
-τη θαρρούσαμε χαμένη-
θαμμένη από καιρό στον κάδο των σκουπιδιών μας
αποζητά να χορτάσω τη σάρκα πρώτα
κι εν συνεχεία το νου και την ψυχή μου

Διψώ η δεύτερη λέξη
πάντα διψούσα και θα διψώ,
για την αγάπη και για τον έρωτα
να πίνω δροσερό νερό της άνοιξης
σταγόνα σταγόνα
στις αστείρευτες πηγές της ζωής
και πάλι να διψώ

Πονώ η τρίτη λέξη ακόλουθη των άλλων
πονούσα και θα πονώ
για κάθε πείνα που δεν χόρτασε
για κάθε δίψα που στέρεψε την πηγή.

Κι ύστερα η τέταρτη ήρθε μόνη της και μας βρήκε
Αναμονή, λέξη σταθερή
συντροφιά που κάνει τη νύχτα υποφερτή
ενώ ψάχνομε ν’ ανακαλύψομε τις αρμονίες του κόσμου
ξανά και ξανά
να εφεύρουμε ένα νέο Θεό για να μας ελευθερώσει.

Εμείς τα παιδιά των ηρώων είμαστε γενιά σε αναμονή»


Δεν έφτασαν και συνέχισε να γράφει κι άλλους στίχους, οι λέξεις κατρακυλούσαν, τα γράμματα με τα χρόνια απόχτησαν αιχμηρές γωνίες, απότομες στροφές, σαν να κουτρουβαλούσανε τα βράχια αγκομαχώντας ώσπου να φτάσουνε στην άπλα του γιαλού.

«Ότι έμεινε απ’ το χθεσινό φαΐ
τους έπεσε λίγο ˙
αποφάγια των άλλων  είπανε
και χτύπησαν την πόρτα πίσω τους
με οργή.»

Οι λέξεις μίκραιναν  μπρος τα πάθη των ανθρώπων, δεν ήτανε πονετικές, ζητούσαν και ζητούσαν, απαιτούσαν κάτι να γενεί ……….

«Αξόδευτες οι πέτρες
στην πολιτεία των γνωστικών
χαζεύουν
τα φωτεινά παράθυρα
με τα σβηστά φώτα
των ανθρώπων.»

Σημ. Ευχαριστώ από καρδιάς τη φίλη Άρτεμη για το υπέροχο κείμενο κι όσο μπορώ να προβλέψω, αύριο, οι πέτρες θα πάψουν να περιμένουν αξόδευτες και άχρηστες στην πολιτεία των  γνωστικών.
"Αύριο τα λουλούδια θα γίνουν ξίφη..." 
Αύριο...