Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Το Μεγάλο Ψέμα: Ο Γιώργος επιτέθηκε ( ! ! !) στην Μέρκελ κι εμπόδισε την ψήφιση άρθρου στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα...


από: ZOIDOSIA

 του Δημήτρη Αντωνίου
Λένε τα εκπορνευόμενα ΜΜΕ: «O Γιώργος επιτέθηκε ( ! ! !) στην Μέρκελ κι εμπόδισε την ψήφιση άρθρου στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα για την άρνηση ψήφου στις αποφάσεις της ΕΕ, των υπερχρεωμένων χωρών»
Μα η άρνηση αυτή ισχύει ήδη με το άρθρο 126 παρ.9-13 του ήδη ισχύοντος Ευρωπαϊκού Συντάγματος από το 2005 ! Μάλιστα το άρθρο αυτό έχει ενεργοποιηθεί για την Ελλάδα από τον Ιανουάριο του 2010 με την έναρξη της Επιτήρησης και η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις που παίρνονται γι’ αυτήν, όπως η απόφαση για την ίδρυση του Μηχανισμού Οικονομικής Στήριξής της (που εξεφράσθη στο Μνημόνιο). Την αλήθεια αυτή άλλωστε την δήλωσε κι ο ΓΑΠ τον Μάιο στην Βουλή σε απάντησή του στην Παπαρήγα ( ! ! ! ) στην μομφή της οποίας ότι " παρέδωσε την εθνική μας κυριαρχία σε ξένες δυνάμεις " απάντησε "οργισμένα" ο ΓΑΠ: "Τι λέτε Κε Παπαρήγα ;  Καταλαβαίνετε ότι είμαστε σε πόλεμο ;  Ξέρετε ότι έχουμε χάσει το δικαίωμα ψήφου μας στην Ευρώπη λόγω των χρεών που μας άφησε η ΝΔ ! !"
(. . . ενώ  το  Πασοκ  μας  άφησε  Ταμείο  που  κουδούνιζε με λίρες ! )    

Οι δήθεν Λεονταρισμοί του ΓΑΠ εναντίον της Μέρκελ είναι νιαουρίσματα μιας γατούλας ! Όποιος προσπαθεί με το ζόρι να μπεί στην Ιστορία καθίσταται περίγελός της. 

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Έλεος! Η βλακεία και η αμορφωσιά, έχουν τα όριά τους.

Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτων χλευαστικών και κοροϊδευτικών σχολίων, μέσα από το ραδιόφωνο, τα μπλογκ που τα αναπαράγουν κλπ, μιας φράσης που ειπώθηκε από τον Κ. Μητσοτάκη στη συνέντευξή του στο Σκάι..
Οι Κρήτες αισθανόμαστε προσβεβλημένοι (όχι προς το Μητσοτάκη, μας είναι αδιάφορος), αλλά γιατί όλοι αυτοί οι αστοιχείωτοι τύποι προσβάλλουν την στολή των Κρητικών.
Η φράση του Μητσοτάκη ήταν: «Εκείνη την εποχή παρουσιάστηκα (στρατιώτης),στη Σύρο και δε βρήκα ρούχα να φορέσω…τελικά βρέθηκε ένα αμπέχωνο και μια κιλότα καλοκαιρινή …» και ακολούθησε το σύστριγκλο. Τι για τάνγκα, για στρινγκ, ακούσαμε, για εσώρουχα γυναικεία που φόρεσε και δε συμμαζεύεται.
Η πιο φυσιολογική αντίδραση για κάποιον που ακούει τη φράση και δεν είναι Κρητικός, θα ήταν: «τι είναι η κιλότα βρε παιδιά;»

Για πληροφόρηση λοιπόν των φίλων της ηπειρωτικής Ελλάδας σας γράφω ότι το κάτω μέρος της καθημερινής ενδυμασίας Κρητών και νησιωτών, ήταν η βράκα. Ένας τύπος κοντού παντελονιού με πολύ ύφασμα που έκανε  πολλές πτυχώσεις (σούρες).
Κρητικοί με την παραδοσιακή ενδυμασία (βράκα)
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η κρητική ενδυμασία «εκσυγχρονίστηκε» και η βράκα αντικαταστάθηκε με την κιλότα, πιο στενό τύπο που έχει περίπου την εικόνα του σημερινού παντελονιού ιππασίας και μπαίνει μέσα στα στιβάνια (κρητικές μπότες).
Αυτήν τη φορεσιά φορούσε και ο Ελ. Βενιζέλος κατά το κίνημα του Θερίσου το 1905.
Κρητικός σήμερα
Κρητικός χτες (1905)

Τον ίδιο τύπο πανταλονιού φορούσαν οι Γάλλοι στρατιώτες του ιππικού, τους προηγούμενους αιώνες, (από τη γαλλική λέξη: culotee=κιλότ έχει πάρει και το ένδυμα των Κρητών την ονομασία του).
Γάλλος στρατιώτης του ιππικού
Όταν εμείς λοιπόν ακούμε: κιλότα, ξέρουμε τι σημαίνει.
Για εμάς τους Κρητικούς, η θέα του τσολιά με τη φουστανέλα και τα υπόλοιπα εξαρτήματα, μας είναι εντελώς ξένη. Όμως δεν πιάσαμε ποτέ να κοροϊδέψουμε το ένδυμα της ηπειρωτικής Ελλάδας ή την ονομασία του (π.χ.: φούστα φοράνε και καλσόν, σαν τις γυναίκες! Χα,χα). Αποδεχτήκαμε την εικόνα αυτή που βλέπουμε στις φωτογραφίες, εικόνες, τηλεόραση, χωρίς σχόλια.

Για να καταλάβετε πόσο ξένη μας είναι η εικόνα του τσολιά, θα σας αναφέρω ένα περιστατικό. Φίλη νηπιαγωγός, δίδασκε σε χωριό της υπαίθρου (χωριό γνωστού Υπουργού). Στη γιορτή της 25ης Μαρτίου είχε κατασκευάσει κόκκινα φέσια από χαρτόνι και τα φόρεσε στα παιδιά για να πουν τα ποιήματά τους, στο κλίμα της εποχής.
Όταν τα παιδιά εμφανίστηκαν στους γονείς μπροστά, ακούστηκε από την αίθουσα ένα: «Ίιιιιι, έντυσε τα παιδιά, τουρκάκια!» Οι γονείς πίστευαν ότι το φέσι το φορούσαν οι Τούρκοι.
Η φίλη σταμάτησε τη γιορτή, πήγε τους γονείς και τους έδειξε τις αφίσες, τις εικόνες από το ’21 που βρισκόταν αναρτημένες στην αίθουσα και τους εξήγησε πως οι άντρες στην ηπειρωτική Ελλάδα, (πλην του Κολοκοτρώνη), φορούσαν αυτό το καπέλο στο κεφάλι τους.
Οι γονείς ζήτησαν συγνώμη, την ευχαρίστησαν που έμαθαν κάτι καινούργιο  και το θέμα έληξε.

Έτσι λοιπόν εμείς, ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε, ακούγοντας κάποιον φαντάρο της εποχής να λέει ότι φόρεσε κιλότα στο στρατό, μπορούμε να υποθέσουμε πως ήταν τύπος στολής, όπως το κρητικό «παντελόνι». 
Και ιδού η απόδειξη: 
 

Ελπίζω κι εσείς την επόμενη φορά που θα χλευάσετε κάτι που θα ακούσετε, να πιάσετε πρώτα να μάθετε περί τίνος πρόκειται.
Άντε, γιατί γεμίσαμε αμαθείς και «ξύπνιους» ξερόλες σ’ αυτή τη χώρα.

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Παράπλευρες απώλειες

Ειδήσεις που περνάνε στα ψιλά. Ειδήσεις για ανθρώπους που φεύγουν απ’ τη ζωή καθημερινά, αποδεκατίζοντας τον πληθυσμό της χώρας. Παράπλευρες απώλειες. Μετά από χρόνια θα αθροιστούν και θα μετρηθούν στις επίσημες στατιστικές, ως μία από τις επιπτώσεις της κρίσης…

Μέσα σε μία βδομάδα δύο ιδιοκτήτες φορτηγών αυτοκτόνησαν γιατί τους έπνιξαν τα χρέη, ο ένας στον Ασπρόπυργο κι ο άλλος στο Βόλο.
* Πριν από λίγες μέρες στον Ασπρόπυργο ένας 57χρονος άντρας βρέθηκε νεκρός μέσα στο αυτοκίνητό του κοντά στο σπίτι του. Στα χέρια του κρατούσε ακόμα το πιστόλι και δίπλα του βρέθηκε ένα ιδιόχειρο σημείωμα στο οποίο εξηγούσε τους λόγους που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.
Τα χρέη τον είχαν πνίξει καθώς πέρσι είχε καεί το φορτηγό του και αναγκάστηκε να χρεωθεί για να αγοράσει άλλο.
Οι πρόσφατες εξελίξεις με την απελευθέρωση του επαγγέλματος αλλά η τεράστια πτώση στις μεταφορές διόγκωσαν τα οικονομικά προβλήματα για τον 57χρονο ιδιοκτήτη διεθνών μεταφορών.
Συνάδελφοι του ανέφεραν πως ο Ν.Τ. συμμετείχε στις κινητοποιήσεις τους αν και είχε μεγάλη οικονομική ανάγκη. Έψαχνε απεγνωσμένα κάποιο δρομολόγιο ώστε να πάρει " ανάσα". Προχθές το μεσημέρι συνάδελφος του τον ενημέρωσε για ένα δρομολόγιο όμως εκείνος δεν εμφανίστηκε ποτέ. Είχε ήδη πάρει την απόφαση του.

Ιδιοκτήτες φορτηγών εκτιμούν πως ο 57χρονος είναι ένα από τα πρώτα θύματα του ανοίγματος του χώρου των μεταφορών. Όπως λένε ήδη δεκάδες συνάδελφοι τους πωλούν τις άδειες τους όσο όσο σε επιτήδειους ώστε να πάρουν έστω ένα μικρό ποσό.

* Τις προηγούμενες μέρες στις 22 Οκτωβρίου στη Νέα Ιωνία Βόλου, ένας άλλος ιδιοκτήτης φορτηγού έκανε βουτιά θανάτου στη θάλασσα πάνω στην απελπισία του, επειδή φοβήθηκε ότι θα του έπαιρναν το σπίτι λόγω χρεών.

Ο 49χρονος ιδιοκτήτης φορτηγού από τη Ν. Ιωνία του Βόλου έδεσε στο πόδι του ένα ταξιδιωτικό σάκο τον οποίο είχε γεμίσει χαλίκια και έπεσε στη θάλασσα βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Το πτώμα εντόπισε το πρωί ψαράς και ειδοποίησε την Αστυνομία. Σύμφωνα με πληροφορίες ο αυτόχειρας αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και αδυνατούσε να καλύψει τα γραμμάτια και τις επιταγές που είχε υπογράψει. 

 
 «Βουτιά» θανάτου από οικοδομή, για 55χρονο υδραυλικό στη Θεσσαλονίκη
Η απελπισία από τα χρέη που τον έπνιγαν οδήγησε έναν 55χρονο υδραυλικό από τη Θεσσαλονίκη στην αυτοκτονία.

Πριν από μια βδομάδα ο 55χρονος επισκέφτηκε έναν φίλο του που διατηρεί κατάστημα στην Κάτω Τούμπα, του άφησε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του λέγοντάς του πως θα επιστρέψει, αλλά δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Ανέβηκε σε οικοδομή και πήδηξε στο κενό, βάζοντας τέλος στη ζωή του.

Όπως είχε εκμυστηρευτεί νωρίτερα στον φίλο του, χρωστούσε πολλά χρήματα στους προμηθευτές του, αφού ούτε ο ίδιος μπορούσε να εισπράξει τα λεφτά που του χρωστούσαν οι εργολάβοι, λόγω της οικονομικής κρίσης. Πηγή


Εγκατέλειψαν την Αθήνα για το Αγρίνιο, για  μια καλύτερη ζωή και είδαν το παιδί τους πνιγμένο στη στέρνα του σπιτιού τους.

Η οικογένεια του 4χρονου αγοριού είχε μετακομίσει μόλις πριν  ένα μήνα από την Αθήνα σε χωριό του Αγρινίου. Εκεί οι γονείς προσπαθούσαν να κάνουν την ζωή τους καλύτερη μακριά από τα προβλήματα της πρωτεύουσας και ήλπιζαν να προσφέρουν στο γιο τους ένα καλύτερο μέλλον.
Ωστόσο η μοίρα είχε άλλα σχέδια... Το παιδί παίζοντας στην αυλή του σπιτιού, κατέληξε μέσα στη στέρνα και έσβησε από πνιγμό.

Στο σπίτι ήταν και οι δύο γονείς του, οι οποίοι όμως έκαναν διάφορες εργασίες και δεν κατάλαβαν εγκαίρως τι είχε συμβεί. Όταν αναζήτησαν το παιδάκι, ήταν ήδη αργά.

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Το ξέχασα!

Πράξεις ανθρώπων

Φαίνεται μας διαφεύγει συχνά ότι η Ιστορία αποτελείται από πράξεις ανθρώπων, άσημων ή διάσημων, οι οποίες μπορεί να μη μας αρέσουν, να μη μας βρίσκουν σύμφωνους, αλλά η πραγματικότητα είναι μία: ότι έχουν συντελεστεί, δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε. Μπορούμε να κρίνουμε τα κίνητρα των ανθρώπων που έδρασαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να παραδειγματιστούμε από τα αποτελέσματα των πράξεων αυτών, να προβλέψουμε το μέλλον, να ερμηνεύσουμε το παρελθόν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Επειδή είναι πρακτικά αδύνατον να γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Είναι πρακτικά αδύνατον οι πράξεις να σβηστούν με γομολάστιχα.
Στη χώρα αυτή διακατεχόμαστε από συμπλέγματα όσον αφορά την ανάγνωση της Ιστορίας μας, παλαιότερης και σύγχρονης. Αποσιωπούμε, κρύβουμε, παραποιούμε γεγονότα και ανθρώπους γιατί έτσι δε βολεύει την ιδεολογικό ή πολιτικό μας σύστημα αξιών. Μικρόψυχοι και ανόητοι επιδιδόμαστε κάθε φορά στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας.
Γιατί σας τα λέω σήμερα όλα αυτά;
Μα με αφορμή τη σημερινή επέτειο,70 χρόνια πέρασαν από τότε, είπα να σας θυμίσω μερικές πράξεις ανθρώπων. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Το ΟΧΙ του Μεταξά ή του ελληνικού λαού;

Σαν σήμερα το 1940 ένας απεχθής δικτάτορας είπε «Όχι» στην ξένη κατοχή, είπε «Όχι» στον ξένο εισβολέα κι ας ήταν ιδεολογικός του σύμμαχος. Το τηλεγράφημα ο Γκράτσι το έφερε τη νύχτα της 28ης Οκτωβρίου στον Μεταξά και όχι στον ελληνικό λαό. Ο Μεταξάς του απάντησε πού να το βάλει. Τέλος. 
Επειδή και στους πλέον παλιάνθρωπους έρχεται μια στιγμή στη ζωή τους, όταν βρεθούν σε ηθικό δίλημμα, που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πούνε.
Ο Μεταξάς πήρε την ευθύνη μόνος του γι’ αυτό το «ΟΧΙ» στα αιτήματα των Ιταλών, χωρίς να συμβου­λευθεί ούτε τον ανώτερο πολιτειακό άρχοντα, τον βασιλιά Γεώργιο.
«Alors, c'est la guerre»:«Λοιπόν, έχουμε πόλεμο» Απάντησε στο Γκράτσι.

Διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον ελληνικό λαό (28-10-1940)

Προς τον ελληνικόν λαόν,
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες,
τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως
Ιωάννης Μεταξάς

Τις επόμενες μέρες στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας,  ο ελληνικός λαός επαναλαμβάνοντας αυτό το «Όχι», έγραψε μια από τις σπάνιες σελίδες ηρωισμού και μεγαλείου στην ιστορία του, παίρνοντας στο κυνήγι τον κατακτητή.
Οι ευρωπαίοι είπαν με θαυμασμό:
Ουίνστον Τσόρτσιλ:
«Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί
ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.» (Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC)
Ραδιοφωνικός Σταθμός Μόσχας:
«Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε». (Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

 Ένας αόρατος ήρωας.

Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από σας δεν θα έχετε αναρωτηθεί σε ποιον οφείλεται η νίκη του ελληνικού στρατού στα αλβανικά βουνά. Θα έχετε την πεποίθηση κι εσείς αυτό που γράφουν τα σχολικά βιβλία ή έχετε ακούσει στα επίκαιρα ντοκυμανταίρ: για το μεγαλείο του Έλληνα στρατιώτη, την αυτοθυσία που έδειξε στη μάχη, στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που πολέμησαν οι Ιταλοί, ασυνήθιστοι στο ψύχος! (αν πιστεύετε στο Θεό, υπουργός Εθνικής Αμύνης το υποστήριξε!)*, στο ότι οι Ιταλοί δε γνώριζαν το έδαφος των επιχειρήσεων (γιατί οι Έλληνες το γνώριζαν, σε ξένη χώρα επιχειρούσαν!!!). Αυτό το τελευταίο το υποστήριξε στρατηγός, εν ενεργεία αν δεν κάνω λάθος.

*Ολόκληρη η 5η Μεραρχία της Κρήτης πήγε στο μέτωπο (για να ξεφορτωθεί ο Μεταξάς τους Κρήτες που πριν από δύο χρόνια έκαναν κίνημα εναντίον του).
Οι περισσότεροι φαντάροι από αυτούς δεν είχαν δει χιόνι ποτέ στη ζωή τους.

Και το σχέδιο, ο εμπνευστής, ο αρχιστράτηγος αυτής της επιχείρησης, ποιος ήταν;
Πίσω από κάθε νικηφόρα μάχη, κρύβετε ένας εγκέφαλος που σχεδιάζει, διατάζει, και οργανώνει τον τρόπο επιχειρήσεων και ο πλέον αδαής το γνωρίζει. Αν οι φαντάροι βαράνε στο γάμο του καραγκιόζη, νίκη δεν υπάρχει. Ο σκέτος ηρωισμός δε φτάνει.
Έχουμε συνδέσει τις νικηφόρες μάχες με ονόματα: Μαραθώνας: Μιλτιάδης, Σαλαμίνα: Θεμιστοκλής, Βατερλώ: Ουέλλιγκτον, Ελ Αλαμέιν: Μοντγκόμερι,
Αλβανία: Ποιος;;;
Χαράλαμπος Κατσιμήτρος. Σας λέει κάτι αυτό το όνομα; Όχι; Σωστά. Έχει «σβηστεί», από την επίσημη Ιστορία. Διαβάστε γιατί:

Τις πρώτες 16 μέρες οι Ιταλοί εισέβαλλαν στο ελληνικό έδαφος, φτάνοντας μέχρι την Κόνιτσα και έξω απ’ το Μέτσοβο (Βοβούσα). Οι ελληνικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν την επίθεση του Ιταλού εισβολέα «αμυνόμεναι του πατρίου εδάφους». Ο Μεταξάς διορίζει αρχηστράτηγο της επιχείρησης τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, διοικητή της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου.
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού στην Αθήνα διέταξε το διοικητή της 8ης Μεραρχίας σε υποχώρηση μέχρι τον Άραχθο ποταμό σε δεύτερη γραμμή άμυνας και να πολεμήσει -αν ήθελε να πολεμήσει- τους Ιταλούς, πολύ πιο πίσω από την αμυντική γραμμή Ελαίας (Καλπάκι) - Καλαμά και άμυνα στα Τζουμέρκα. Άμυνα!
Ο Κατσιμήτρος ΔΕΝ εφάρμοσε το σχέδιο αυτό, πήρε την ευθύνη μόνος του. Διέταξε να κρατήσει την γραμμή άμυνας στο Καλπάκι μέχρι εσχάτων.

Στις αλλεπάλληλες διαταγές και οδηγίες του ΓΕΣ προς την Μεραρχία υπήρχαν και τα ακό­λουθα:
...Η κυβέρνησις δεν αναμένει βεβαίως παρά της μεραρχίας νί­κας... Αναμένει όμως εκ ταύτης να σώση την τιμήν των ελληνικών όπλων.
...Ο κίνδυνος εχθρικής απειλής από της περιοχής Πρεβέζης υφί­σταται και δέον να εξασφαλίσητε... τα νώτα σας.
...Η Μεραρχία να μην υπολογιζη επί μεταφορών των μονάδων της δια ταχυκινήτων μέσων.
...Η απώλεια του εθνικού εδά­φους δεν θα είχε τόση σημασία, όση θα είχε η αποκοπή δυνάμεων Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας από των προς Θεσσσαλία και Αιτωλο­ακαρνανία συγκοινωνιών.

Ο ηρωικός στρατηγός, αψηφώντας τις διαταγές της Αθήνας, σχεδιάζει αντεπίθεση. Μετέφερε το στρατηγείο του μέσα σε μια σπηλιά στη θέση Βρύση-Πασσά κοντά στο Καλπάκι, κι από εκεί οργάνωσε τις επιχειρήσεις αποφασίζοντας:
“Ουδεμίαν  ιδέα  εις ουδένα να υπάρχει περί υποχωρήσεως. Πάντες από του Στρατηγού Διοικητού Μεραρχίας μέχρι και του τελευταίου στρατιώτου θα αγωνισθώμεν επί των θέσεών μας και εν ανάγκη θα πέσωμεν όλοι υπερασπιζόμενοι αυτάς”.

Από τη σπηλιά του κατέστρωνε τα σχέδια της νίκης: μετέφερε το στρατό από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, έφερε εφεδρίες στο μέτωπο, χρησιμοποίησε εθελοντές απ’ τις γύρω περιοχές, συνέτασε τα σχέδια των επιθέσεων κλπ

Έτσι από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου, η 8η Μεραρχία πέρασε από την άμυνα στην επίθεση, κατατροπώνοντας τις ιταλικές μεραρχίες.
Κερδίζει τα ελληνικά εδάφη και συνεχίζει την επίθεση περνώντας τα ελλαδικά σύνορα απελευθερώνοντας τα χωριά και τις πόλεις της Βόρειας Ηπείρου, φτάνοντας μέχρι το Τεπελένι και τη Χειμάρα.
           
Παρά την έλευση του χειμώνα και την κινητοποίηση μεγάλων μέσων από τους Ιταλούς ο Ελληνικός Στρατός παρέμεινε νικητής στο πεδίο της μάχης μέχρι τον Απρίλιο του 1941 που η πανίσχυρη γερμανική στρατιά, επετέθη στη χώρα μας από τη Βουλγαρία.

Και τότε γιατί αυτός ο ήρωας, έχει γίνει αόρατος απ’ την Ιστορία;
Κάποια εξήγηση θα υπάρχει.
Διαβάστε τη συνέχεια στο βιογραφικού του Χαράλαμπου Κατσιμήτρου:

Η πτώση της Ελλάδας στους Γερμανούς το 1941 τον βρήκε στα Ιωάννινα.
Επί γερμανικής κατοχής ο ήρωας του αλβανικού μετώπου, ο αρχιστράτηγος της νίκης, συμμετείχε από τους πρώτους στην κατοχική κυβέρνηση του Γεώργιου Τσολάκογλου όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως Υπουργός Εργασίας και Γεωργίας για 5 μήνες.
Ο ήρωας στον πόλεμο εναντίον των Ιταλών, έγινε συνεργάτης των Γερμανών.
Με την απελευθέρωση στα 1945 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 5,5 ετών «διά διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής και αποπέμφθηκε από το στράτευμα με το βαθμό του αντιστρατήγου. Όμως στις 5  Οκτωβρίου του 1949 με διάταγμα του Βασιλέως Παύλου χαρίστηκε το υπόλοιπο της ποινής με επαναφορά του βαθμού, του υποστρατήγου εν αποστρατεία και όλων των παρασήμων του.


Επειδή πολύ συχνά σε τούτη τη χώρα οι πράξεις μεγαλείου και ηρωισμού συνυπάρχουν με πράξεις αθλιότητας και ντροπής,
είναι αυτός επαρκής λόγος να διαγράψουμε μια προσωπικότητα απ’ την  ιστορική μας μνήμη;

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Το πρόγραμμά μας απόψε εκτάκτως μεταβάλλεται


Αλλαγή προγράμματος.
Απόψε Δευτέρα 25 Οκτωβρίου, δε θα προβληθεί το επιτυχημένο σήριαλ του MEGA: «ΤΟ ΝΗΣΙ». Στη θέση του θα προβληθεί εκτάκτως και μόνο για σήμερα «ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ».
Πρόκειται για φιλμ φετινής παραγωγής 2010, διάρκειας 135 λεπτών. Το φιλμ αφηγείται την ιστορία ενός  ναυαγού, του πρωταγωνιστή, που διασώθηκε από το ναυάγιο του Τιτανικού,  πάνω σ’ ένα κανό.
Ο απίθανος αυτός τύπος ξεβράζεται τελικά στην ακτή μιας αφρικανικής χώρας έχοντας αμνησία, παραμιλώντας σε μια ακατάληπτη γλώσσα και υποστηρίζοντας πως είναι ο Μεσσίας.
Οι ντόπιοι εκστασιασμένοι από την αλλόκοτη παρουσία του τον ανακήρυξαν αρχηγό τους και άρχισαν να επιδίδονται σε λατρευτικές τελετές προς το πρόσωπό του. Ο ναυαγός όμως μέσα σε 11 μήνες κατόρθωσε να κάνει  τη χώρα άνω κάτω, σπέρνοντας τη διχόνοια, ξεθάβοντας παλιά μίση και δεισιδαιμονίες, φέρνοντας τη χώρα στο χείλος του εμφυλίου.  Και εμείς στο φιλμ παρακολουθούμε τη στιγμή που 6 ιθαγενείς απεσταλμένοι των αντίστοιχων φυλάρχων της χώρας, προσπαθούν να αποκαλύψουν την ταυτότητά του...
Η συνέχεια επί της οθόνης.
Μαύρη κωμωδία, γκροτέσκο χιούμορ, απίθανα κοντινά μονοπλάνα, απολαυστικοί μονόλογοι.
Μην το χάσετε!

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

"Μαύρη Πέμπτη"

Σαν σήμερα  24 Οκτωβρίου 1929, άρχισε η μεγαλύτερη χρηματιστηριακή κρίση, που συγκλόνισε τον κόσμο. Ήταν η «Μαύρη Πέμπτη» για το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Τη μέρα αυτή 13 εκατομμύρια μετοχές άλλαξαν χέρια, αριθμός ρεκόρ για τα χρηματιστηριακά χρονικά.  Πανικός άρχισε να καταλαμβάνει τους επενδυτές και τους χρηματιστές. Οι μεγάλοι «παίχτες» της Γουόλ Στριτ άρχισαν να αγοράζουν μαζικά τα καλά χαρτιά (blue chips), σε μια προσπάθεια να συγκρατήσουν την πτώση. Η τακτική αυτή που είχε αποδώσει στην προηγούμενη  χρηματιστηριακή κρίση του 1907, όχι όμως και τώρα.

Μέσα στο σαββατοκύριακο που ακολούθησε ο δείχτης χάνει 12% της αξίας του και 16,4 εκατομμύρια μετοχές αλλάζουν χέρια. Την επόμενη Τρίτη 29 του Οκτώβρη, «μαύρη Τρίτη», η Γουόλ Στρητ καταρρέει και μαζί μ’ αυτήν το αμερικάνικο όνειρο, που αποδεικνύεται φούσκα με αέρα κοπανιστό.

Το χρηματιστηριακό κραχ χειροτέρευσε την ήδη εύθραυστη κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας και συνέβαλε στη Μεγάλη Οικονομική Ύφεση της δεκαετίας του '30, που έπληξε Ευρώπη και Αμερική, με πτωχεύσεις εταιρειών, μαζική ανεργία και μεγάλη κεφαλαιοκρατική συγκέντρωση.

Το «Κραχ» στις ΗΠΑ άφησε πίσω του:
-12.000.000 άνεργους. 
-12.000 ανθρώπους που έχαναν τη δουλειά τους κάθε μέρα.
-20.000 επιχειρήσεις που κήρυξαν πτώχευση.
-1.616 τράπεζες που πτώχευσαν.
-1 στους 20 γεωργούς ξεσπιτωμένους.
- και 23.000 ανθρώπους που επλήγησαν από την ανθρώπινη αυτή θεομηνία και αυτοκτόνησαν μέσα σ' ένα χρόνο.

Τα επόμενα χρόνια ο καπιταλισμός εφηύρε διάφορα τρικ για να ξεπεράσει και να αποφύγει παρόμοιες καταστάσεις (διακοπή των συνεδριάσεων σε περιόδους ραγδαίων μεταβολών της χρηματιστηριακής αγοράς, εκμετάλλευση της πολεμικής μηχανής κά).
Και μέχρι σήμερα καταφέρνει μια χαρά να επιβιώνει και να εκμεταλλεύεται τις κρίσεις προς το συμφέρον του, συσσωρεύοντας αμύθητα κέρδη, αλέθοντας ανθρώπινες ζωές και  πουλώντας αέρα κοπανιστό.

Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες από την εποχή αυτή. Μήπως κάτι σας θυμίζουν;

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μίσος


«Η κυβέρνηση αυτή παράγει με αξιοσημείωτη αναλγησία το κοινωνικό μίσος. Το μίσος κατά των δημοσίων υπαλλήλων, των γεωργών, των φοιτητών, των φορτηγατζήδων κι όλων των φυλών του Ισραήλ, προσπαθώντας να στρέφει τη μια τάξη εναντίον της άλλης, «να διαιρεί και να βασιλεύει».
Με φρικτές γενικεύσεις αυτή η κυβέρνηση σπρώχνει την κοινωνία σε έναν ατελεύτητον αλληλοσπαραγμό».  
Στάθης Ελευθεροτυπία 21-10-2010

Στο μίσος θα χαρίσω
τα πέταλα του αλόγου μου,
τη ναυτική μου φανέλα,
τα παπούτσια των εκδρομών,
τη μαραγκούδικη καρδιά μου
και καθετί που έμαθα να κάνω
και καθετί που με βοήθησε ν' αντέξω
καθετί που είχα καθαρό και γερό,
αδιάσπαστο κι αποδημητικό
κι έτσι να μάθει ο κόσμος πως
όποιος έχει δάσος και νερό
μπορεί να κόψει και να αρμενίσει
μπορεί να φύγει και να γυρίσει
μπορεί να πονέσει και ν' αγαπήσει
μπορεί να φοβάται και να δουλεύει,
μπορεί να ζει και να πεθαίνει
μπορεί να 'ναι απλός και σκοτεινός
μπορεί και δίχως αυτιά,
μπορεί ν' αντέξει στη δυστυχία,
μπορεί να περιμένει ένα λουλούδι
και τελικά μπορεί να υπάρχει
αν και δε δέχονται τη ζωή του
μερικοί πουτάνας γιοί...
Πάμπλο Νερούδα

Αυτή η κυβέρνηση κατάφερε με πολύ επιτυχία τους τελευταίους μήνες, να σπείρει τη διχόνοια, το φθόνο και το μίσος ανάμεσα στην κοινωνία. Να στρέψει τη μια κοινωνική και επαγγελματική ομάδα εναντίον της άλλης. Σαν τη κακιά πεθερά που σπέρνει ύπουλα τη διχόνοια ανάμεσα στις νυφάδες της. Ο ένας εργαζόμενος εναντίον του άλλου, γιατί παίρνει 100 ευρώ παραπάνω, γιατί είναι μόνιμος, γιατί διεκδικεί και ενοχλεί, γιατί είναι τεμπέλης, χαραμοφάης, φοροφυγάς κλπ, κλπ. Ο κοινωνικός ιστός τρύπιος, οι άνθρωποι ένας σωρός σκόρπια ξύλα που κείτονται καταγής. Ψάχνουμε να βρούμε τον εχθρό δίπλα μας, μέσα μας, στη δουλειά μας, στη γειτονιά, να τον καταδώσουμε γιατί καπνίζει ή γιατί κάνει ιδιαίτερα και δεν κόβει αποδείξεις.
Ένας ολόκληρος λαός παραπλανημένος απ’ τους ανήθικους κυβερνώντες  και τα φερέφωνά τους: τις ομιλούσες κεφαλές των δελτίων ειδήσεων και τις γλοιώδεις πένες των εφημερίδων.
Μοιάζει το κλίμα στη χώρα να’ ναι χειρότερο από το το μετεμφυλιακό κλίμα της εποχής. Γιατί τότε η κοινωνία ήταν χωρισμένη στα δυο και αλληλοσπαρασόταν, ενώ τώρα είναι διαιρεμένη σε χίλια δυο κομμάτια και τρώει τις σάρκες της.
Και στο μεταξύ δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τον πραγματικό εχθρό που έχει εισβάλλει κι έχει αλώσει τη χώρα, το σπίτι μας, στρογγυλόκατσε στο σαλόνι μας και αδειάζει το ψυγείο μας. Δεν πήραμε χαμπάρι πως κοιμάται στο κρεβάτι μας. Αλλά όταν ανοίξουμε τα μάτια μας και συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι ο εχθρός, θα είναι αργά. Γιατί θα γυρίσουμε μια μέρα στο σπίτι και θα βρούμε αλλαγμένες και τις κλειδαριές.

Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί
κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,
να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί
στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.
Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί
να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,
να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί
και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους, αντί για κείνους.
Γιάννης Ρίτσος



Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή...

Σαν σήμερα 21 Οκτωβρίου 1825, δημοσιεύεται για πρώτη φορά στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος» που εκδιδόταν στο Ναύπλιο, το ποίημα του Διονυσίου Σολομού «Ύμνος εις την Ελευθερία». Μετά την απελευθέρωση, το ποίημα αυτό με τις 158 στροφές, θα γίνει ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου αργότερα. (Χριστόφια θέλοντος, ο Ύμνος ισχύει ακόμα...)

Το Μάη του 1823, ο Σολωμός αντικρίζοντας απ’ τη Ζάκυνθο το θρυλικό Μεσολόγγι να  χαροπαλεύει σ’ ένα άνισο αγώνα με τους Τούρκους, συνέθεσε- μέσα σ’ ένα μήνα καθώς λένε- στη βίλα του φίλου του Στρατή, τον «Ύμνο εις την Ελευθερία».

Δυο χρόνια αργότερα τον Ιούνιο του 1825, τυπώθηκε με τη φροντίδα του Τρικούπη, στην πολιορκημένη απ’ τον Ιμπραήμ πόλη, στο τυπογραφείο Μάγερ και κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα.
Στο ιστορικό αρχείο της πόλης υπάρχει και η πρωτότυπη έκδοσή του στην ελληνική και ιταλική γλώσσα με την ένδειξη «εκ της τυπογραφίας Μεσθενέως, εν Μεσολογγίω, 1825».

Το 1865 με Βασιλικό Διάταγμα καθιερώνονται οι πρώτες στροφές του ποίματος, ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας σε μία από τις τρεις εκδοχές μελοποίησης που έκανε ο συνθέτης Νικόλαος Μάντζαρος.

Σας αφιερώνω τις δύο τελευταίες στροφές του Ύμνου (αφού τις δύο πρώτες τις γνωρίζετε):


Τι θα κάμετε; θ’ αφίστε
να αποκτήσωμεν εμείς
ελευθερία, ή θα την λύστε
εξ’ αιτίας πολιτικής;

Τούτο ανίσως μελετάτε,
ιδού εμπρός σας τον Σταυρό
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε,
και κτυπήσετε κι εδώ.

 Κι αν έχετε απορία πού αναφέρεται ο ποιητής, στη Διχόνοια αναφέρεται, στη Διχόνοια που είχε ρημάξει τη χώρα, στην αδερφοσφαγή  που κινδύνευε να τινάξει στον αέρα το όραμα της απελευθέρωσης…

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Παρακολουθώντας αμήχανοι τους άλλους, ενώ τρώμε τις σάρκες μας…


Μοιάζουν οι σκέψεις του κόσμου να διασταυρώνονται καθώς ταξιδεύουν. Κάτι τέτοιες σκέψεις από άγνωστους φίλους βρήκα στο Δίκτυο, που συναντήθηκαν φευγαλέα με τις δικές μου και μπορεί με τις δικές σας. Ίσως φορτώσουν κι εσάς ενοχές, θλίψη, απογοήτευση ή οργή. Ή ίσως σας κάνουν να κλείσετε την τηλεόραση και το λάπτοπ και να διαβάσετε Ιστορία.

Η Γαλλία ξεσηκώνεται και η Ελλάδα εκπαιδεύει νεο-δωσίλογους.

Εικοσιπέντε χιλιάδες καταγγελίες στον ΣΔΟΕ από φίλους και συγγενείς για φοροδιαφεύγοντες. Μια άλλη κατηγορία κυνηγάει όποιον ανάβει τσιγάρο στα απαγορευμένα  και τον καρφώνει. Η Γαλλία κατεβαίνει στους δρόμους να διεκδικήσει αυτά που πάνε να της αρπάξουν κι η Ελλάδα εκπαιδεύεται δωσίλογος! Και δωσίλογοι τσάμπα. Άνθρωποι που αποφάσισαν να τιμωρήσουν τους "κακούς". Ο γείτονας που κοροϊδεύει την εφορία και ο άθλιος καπνιστής που βρωμίζει το τόπο.

Φυσικά καταγγελίες σε εργοδότες που κάνουν κάθε είδους αυθαιρεσία πάνω στους δούλους τους δεν υπάρχουν. Καταγγελία για κάθε είδους μεγαλο-λαμόγια δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει καν κινητοποίηση για όσους έκλεψαν, κλέβουν και θα κλέβουν ασύστολα το κρατικό χρήμα και τις ζωές των πολιτών.

Στην Ελλάδα του 2010 δεν υπάρχει λαϊκή διαμαρτυρία, εξέγερση, αντίσταση, υπάρχει τοπικό λυντσάρισμα. Μάλλον τα γονίδια των χαφιέδων της κατοχής ήταν τελικά πιο δυνατά από τα γονίδια των ανταρτών. Άλλωστε αυτό είναι οφθαλμοφανές από όλη τη μεταπολεμική ιστορία. Η νοοτροπία της αρπαχτής, του γλειψίματος, του μικροαπατεωνίσκου, του κλεφταράκου της διπλανής πόρτας, του χαφιέ στη δουλειά, στο εργοστάσιο, του λακέ των πολιτικών έθρεψε δέκα εκατομμύρια λαό. Φυσικό είναι η πρώτη κίνηση αντίστασης να είναι ένας τιποτένιος χαφιεδισμός ακόμα και χωρίς αντίκρισμα. Γιατί δεν νομίζω η εφορία και η δημοτική αστυνομία να μοιράζουν λεφτά στους δωσίλογους. (εκτός κι αν συμβαίνει να πάμε κι εμείς να βγάλουμε κανένα φράγκο)

Έντιμοι πολίτες είναι, καθώς πρέπει που βγάζουν το άχτι τους. Αγανακτισμένοι με τους κακούς πολίτες που δεν υπακούν στις υποδείξεις. Που κάνουν το κέφι τους ενώ οι ίδιοι τσακίζονται να είναι καλοί και νομοταγείς. Είναι ο νεοδωσιλογισμός που μοιάζει καθήκον. Όχι ρε πούστη δε θα καπνίσεις , όχι ρε πούστη δε θα κλέψεις την εφορία. Θα σε κάνω εγώ άνθρωπο. Τι καλά να κάνανε το ίδιο και στα αφεντικά τους. Τι καλά να είχαν την ίδια ευσυνειδησία να να βγουν στους δρόμους για τους κακούς που μας έχουν μετατρέψει όλους σε καραγκιόζηδες.

Μια ζωή ραγιάς για πάντα ραγιάς. Με τη καμπουρίτσα να προεξέχει στη πλάτη και το χέρι απλωμένο στον αγά. Θα ακολουθήσουν καταγγελίες στους παλιο-καθηγητές που θα απεργούν , στους αλήτες-νέους που κάνουν παράνομες συγκεντρώσεις, στο συμμορίτη-συνάδελφο που παρακινεί τους υπόλοιπους για απεργία, στον ύποπτο-γείτονα που αγοράζει ύποπτα βιβλία και τέλος στο παππού που ακούει ακόμα αντάρτικα! Να γίνουμε Τσε είναι σχεδόν αδύνατον, να γίνουμε πάλι όμως περιπτεράδες της γειτονιάς που κάρφωναν στη δικτατορία το γείτονα τι εφημερίδα πήρε είναι πολύ εύκολο. Να καθαρίσουμε τους ανυπότακτους.

Εγώ θα πρότεινα να τους συλλαμβάνουμε οι ίδιοι και να τους οδηγούμε στο αυτόφωρο. Κι αν δεν συμμορφώνονται να τους ρίξουμε κι ένα χέρι ξύλο. Και φυσικά κάποιος καλός άνθρωπος που θα διαβάσει όσα γράφω θα κουνήσει το κεφάλι γιατί δεν καταλαβαίνω την ουσία των πραγμάτων και δίνω κάλυψη στους κλέφτες και απατεώνες συμπολίτες μου που λυμαίνονται τόσα χρόνια το κράτος. Να απαντήσω λοιπόν προκαταβολικά πως δεν καλύπτω κανέναν. Απλά γελάω να βλέπω τα αρπακτικά να κατασπαράζουν το σπίτι μας να το έχουν καταντήσει ξέφραγο αμπέλι κι εμείς η μοναδική μας επανάσταση να είναι να καρφώσουμε τη γείτονα που βρήκε ευκαιρία να αρπάξει από το αφύλαχτο χωράφι.

Γιατί αν καταντήσουμε έτσι, αύριο  εκείνους που θα ξεσηκωθούν στ΄ αλήθεια και θα εκθέσουν τη ζωή τους για το κοινό καλό, θα τους δείξουμε με το δάχτυλο.

Συγνώμη για τη φωτογραφία που μοιάζει υπερβολική και μπορεί να εκνευρίσει τους καθώς πρέπει αλλά σιγά σιγά μαθαίνει η κόρη να γίνει πουτάνα. Σιγά σιγά. 

Κακούργα κοινωνία
Είναι συγκινητική η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να διασωθεί. Κάνουν πως τσακώνονται, πως διαφωνούν, πως θα στείλουν υπουργούς στη φυλακή για το Βατοπαίδι, αλλά η αλήθεια είναι πως έχουν καταρρεύσει εδώ και χρόνια.

Δεν υπάρχει καμία διαφωνία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Καμία. Το μέλλον τους είναι κοινό και το γνωρίζουν πολύ καλά.
Η μόνη τους αγωνία είναι να μη γνωρίσουν τη συντριβή στις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών, για να κερδίσουν χρόνο. Γιατί μπορεί να υποστηρίζουν πως οι εκλογές αφορούν μόνο την αυτοδιοίκηση, αλλά το βράδυ των εκλογών ο χάρτης της χώρας στις τηλεοράσεις θα βάφεται πράσινος και μπλε. Θα τον βάφει το χέρι του κυρίαρχου λαού.

Κι ο λαός; Ο σοφός λαός; Δεν θα αντιδράσει; Τι να κάνει κι ο σοφός λαός που επί δεκαετίες ψηφίζει όποιον του τάζει μερικά χρήματα παραπάνω, ένα διορισμό ή κάποια εξυπηρέτηση; Να γίνει ξαφνικά συνειδητοποιημένος πολίτης; Η πουτάνα δεν γίνεται κυρία από τη μια μέρα στην άλλη. Συνήθως, δε, δεν γίνεται ποτέ κυρία.

Κοιτάμε αμήχανοι τους Ισλανδούς, τους Γάλλους και άλλους λαούς να αντιδρούν, αλλά, αν διαβάσεις τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, η ελληνική κοινωνία δεν έχει παράδοση στην αντίσταση- αντιθέτως, έχει πολύ μεγάλη παράδοση στο προσκύνημα και τη δουλοπρέπεια.
Επίσης, δεν έχουμε καμία παράδοση στην κοινωνική αλληλεγγύη. Πολλοί Έλληνες νομίζουν πως η Ελλάδα ήταν όπως την βλέπουν στις παλιές ελληνικές ταινίες, που ήταν όλοι καλοί κι αγαπημένοι. Μα όταν γυρίζονταν αυτές οι ταινίες, χιλιάδες συμπατριώτες μας ήταν φυλακισμένοι ή εξόριστοι, και οι άλλοι στις ταινίες χόρευαν και τραγουδούσαν. Είναι λογικό να νοσταλγείς κάτι που έζησες, αλλά είναι τραγικό να νοσταλγείς κάτι που όχι μόνο δεν έζησες, αλλά και δεν υπήρξε ποτέ.

Το μόνο καλό με τη χρεοκοπία της χώρας και την απίστευτη παθητικότητα του λαού μας είναι πως θα βγάλουν τον σκασμό επιτέλους όλοι αυτοί που μιλούν για την ανωτερότητα των Ελλήνων. Ποια ανωτερότητα; Εδώ μιλάμε για γεννημένους σκλάβους. Κι ας πάψουμε επιτέλους να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου, γιατί ντροπιάζουμε τον αγώνα εκείνων των ανθρώπων. Δεν πολεμήσαμε εμείς το ’40 – η γενιά του ’40 πολέμησε. Η γενιά του 2010 είμαστε κότες. Όταν οι κότες γιορτάζουν τα κατορθώματα των αετών δεν γίνονται αετοί – παραμένουν κότες.

Εκεί που πάω να απογοητευτώ με την Ελλάδα του σήμερα , σκέφτομαι πως κάποιοι άνθρωποι, που ήταν πολύ πιο άξιοι, πιο μορφωμένοι, πιο έξυπνοι και πιο ικανοί από εμένα, έζησαν σε πολύ πιο δύσκολες εποχές από τη σημερινή. Τι θα έπρεπε δηλαδή να πουν ο Καζαντζάκης και ο Ελύτης; Τι θα έπρεπε να πει ο Ρίτσος και τόσοι σπουδαίοι συμπατριώτες μας που εξορίστηκαν και βασανίστηκαν;
Η Ελλάδα σήμερα έχει την κοινωνία που της αξίζει. Και μέσα σε αυτήν την κοινωνία, ο καθένας πράττει σύμφωνα με τη συνείδησή του. Αν έχει.