Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Αίσχος! Όταν όλη η Ευρώπη απεργεί, οι εργατοπατέρες μας πάνε ταξιδάκι αναψυχής στις Βρυξέλλες! (πληρωμένο από τις εισφορές μας)

Γράφει ο Καφενόβιος
Η 29η Σεπτέμβρη εχει οριστεί ως ημέρα πανευρωπαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στη περιστολή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Χώρες όπως η Ισπανία ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα έχουν προκηρύξει 24ωρη γενική απεργία και πορείες στις μεγάλες πόλεις.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που έχει πληγεί περισσότερο από τις πολιτικές λιτότητας, παρ’ όλα αυτά οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ περιορίζονται στα τυπικά. Σε ένα συλλαλητήριο μεταξύ συγγενών και φίλων στις 6 το απόγευμα, ώστε να βγάλουν την υποχρέωση αλλά κυρίως οργανώνουν εκδρομούλα αναψυχής της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας στις Βρυξέλλες για να …παραστεί στην κεντρική πανευρωπαϊκή διαδήλωση των συνδικάτων.
Τα συνδικάτα, πλέον, δεν εκπροσωπούν παρά μόνο τις γραφειοκρατίες που τα διοικούν. Είναι ελεγχόμενοι μηχανισμοί χειραγώγησης των κινητοποιήσεων, σύμφωνα με το κομματικό συμφέρον ή........
το συμφέρον της εκάστοτε κυβέρνησης. Έτσι είναι χαμένη υπόθεση για τον εργαζόμενο να ελπίζει ότι θα υπερασπίσουν τα συμφέροντά του. Το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιήσουν τους εργαζόμενους για συμφέροντα άλλα...
Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι τυμπανιαίο πτώμα και κάποιος πρέπει να φροντίσει για μια αξιοπρεπή κηδεία.

Σημ. Ανατολής: Μια πανευρωπαϊκή απεργία που διοργανώνεται πρώτη φορά στην Ιστορία της Ευρώπης ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και στην οικονομική τρομοκρατία των αγορών που έχει απλωθεί σαν πανούκλα πάνω από όλη την Ευρώπη. Και που εξαγγέλθηκε και άρχισε να διοργανώνεται από τον Ιούνιο. Διαβάστε το άρθρο στο Βήμα εδώ.
Αυτή είναι η απάντηση της χώρας μας από τους πουλημένους, δωσίλογους εργατοπατέρες της (ΓΣΣΕ, ΑΔΕΔΥ): Όχι σε απεργία.

2 σχόλια:

  1. Την επόμενη φορά που θα συναντήσω κάποιον εργατοπατέρα- κοματόσκυλο, θα τον φτύσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε,
    την ίδια διάθεση έχω κι εγώ.
    Οι συνδικαλιστές του κλάδου μου, μας είχαν ενημερώσει για την απεργία από τον Ιούνιο, σαν κάτι πολύ ενθαρρυντικό και παρήγορο (του στυλ: θα αντιδράσει όλη η Ευρώπη μαζικά και μπορεί να ιδρώσει το αυτί των κυβερνώντων).
    Από τότε είχα σημειωμένη την ημερομηνία στην ατζέντα μου και έλπιζα πως κάτι μπορεί να γίνει από τη στιγμή που θα βρίσκονταν ταυτόχρονα στους δρόμους όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες.
    Τώρα το λιγότερο που μπορώ να σου πω, είναι πως νιώθω ηλίθια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή