Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Who's the boss?

Δείτε προσεκτικά τις παρακάτω φωτογραφίες και πείτε μου τι κοινό έχουν. Η πρώτη είναι από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ και η δεύτερη από την πρόσφατη επίσκεψη του Νετανιάχου στην Αθήνα.









Και στην πρώτη και στη δεύτερη φωτογραφία και ως οικοδεσπότης και ως φιλοξενούμενος ο Νετανιάχου
έχει πιάσει την «καλή» θέση για φωτογράφηση, τη θέση αυτή που δηλώνει «ποιος είναι το αφεντικό», ποιος έχει το πάνω χέρι, ποιος έχει την εξουσία δηλαδή. Και η θέση αυτή είναι στα δεξιά.

Όταν οι μεγαλοσχήμονες σφίγγουν τα χέρια για τους φωτογράφους, αυτός που βρίσκεται δεξιά (αριστερά του άλλου), έχει το επικοινωνιακό πλεονέκτημα να γραπώνει το χέρι του άλλου, δείχνοντάς στο φακό την ράχη του αλλουνού χεριού και δίνοντας την αίσθηση στον άλλο που κοιτά τη φωτογραφία ή την οθόνη, ότι τον έχει εγκλωβίσει, τον εξουσιάζει δηλαδή σε επίπεδο συμβολικό-σημασιολογικό.


Όσο κι αν σας φαίνεται ασήμαντο, οι διπλωμάτες των δύο μερών που πρόκειται να συναντηθούν δίνουν "μάχη" για το που θα στηθούν οι δύο προσωπικότητες για την επίσημη φωτογράφιση, παρόλο που το πρωτόκολλο; το σαβουάρ βιβρ; ορίζει ότι ο οικοδεσπότης παίρνει την πλεονεκτική θέση σε κάθε συνάντηση.


Δείτε εδώ πώς έχουν στηθεί για τη φωτογράφιση,










στην πρώτη οικοδεσπότης είναι ο Μπλέρ στη Downing Street, ενώ στη δεύτερη είναι ο Μπους στο Λευκό Οίκο.



Δείτε άλλη μια φωτογραφία από το Λευκό Οίκο, είναι ο Αριέλ Σαρόν με τον ανεκδιήγητο Μπους που τον έχει γραπώσει για τα καλά!:




Ο μόνος ηγέτης που σε επικοινωνιακό επίπεδο φαινόταν να έχει τα ….. balls, να κερδίζει τις εντυπώσεις, να προσπαθεί να επιβάλλει την προσωπικότητά του, αποπνέοντας έναν αέρα νικητή από όπου περνούσε, (ακόμα και παραβιάζοντάς το πρωτόκολλο, είχε ρίξει κάτι σπρωξίδια…), ήταν ο Αραφάτ:

Δείτε εδώ από τη συνάντησή του με τον Γιτζάκ Ράμπιν:



Με τον Εχούτ Μπάρακ και τον Σιμόν Πέρεζ (εδώ το προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, σκέπασε με το αριστερό του χέρι τα χέρια της χειραψίας κι έτσι δε φαίνεται του άλλου το χέρι καθόλου, το έχει καπελώσει τελείως!, τάχα μου σε ένδειξη φιλικής διάθεσης):
















Με τον Τζίμμυ Κάρτερ και έναν εβραίο αξιωματούχο:



















Ακόμα και με τον Πάπα, ο αθεόφοβος, πάντα στα δεξιά!


Δείτε όμως πώς φαίνεται το μέγεθος ενός ηγέτη: Όταν πήγε να του τη φέρει ο Νετανιάχου, το καθίκι που μας επισκέφτηκε προχτές και τον εγκλώβισε στη μειονεκτική θέση, την αριστερή, δείτε τι σκαρφίστηκε ο άνθρωπος:


Έκλεισε τη χερούκλα του με τέτοιο τρόπο (σα γροθιά), που τα δάχτυλα του άλλου δεν έφταναν για να τυλιχτούν γύρω- γύρω. Ίσα που φαίνονται τα δάχτυλα του Νετανιάχου. Αυτό που κυριαρχεί στην εικόνα είναι το χέρι του Αραφάτ. Μιλάμε ότι ο άνθρωπος ήταν άπαιχτος. Τέτοιοι ηγέτες εμφανίζονται μία φορά στα 100 χρόνια.


Στα καθ’ ημάς πάλι έχουμε ένα δειλό ανθρωπάκι, με εύκαμπτη μέση που τη μια μιλά στην αγγλική στον επίσημο προσκεκλημένο του (Ερτογάν) και την άλλη φωτογραφίζεται μες το ίδιο του το σπίτι, σαν ηγέτης προτεκτοράτου μπροστά στον αφέντη του (Νετανιάχου).


Άντε, καλή δύναμη να ‘χουμε!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου