Είχα την τύχη να υπηρετήσω τη θητεία μου στην Κύπρο. Έφτασα στο νησί 12/7 και δεν είχα ιδέα για τις μνήμες και την ψυχοσύνθεση αυτού του λαού που καθημερινά μνημονεύει την χαμένη του πατρίδα... Το πρωί της θλιβερής επαιτείου είχα υπηρεσία. Άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες του πολέμου. Δεν γνώριζα. Δεν με είχαν ενημερώσει... Έπεσα στο έδαφος και ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται. Με φόβο σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό και ως δια μαγείας... σιγή! Μικρή πατρίδα ξεχασμένη...
Είχα την τύχη να υπηρετήσω τη θητεία μου στην Κύπρο. Έφτασα στο νησί 12/7 και δεν είχα ιδέα για τις μνήμες και την ψυχοσύνθεση αυτού του λαού που καθημερινά μνημονεύει την χαμένη του πατρίδα... Το πρωί της θλιβερής επαιτείου είχα υπηρεσία. Άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες του πολέμου. Δεν γνώριζα. Δεν με είχαν ενημερώσει... Έπεσα στο έδαφος και ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται. Με φόβο σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό και ως δια μαγείας... σιγή! Μικρή πατρίδα ξεχασμένη...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Κωνσταντίνε,
ΑπάντησηΔιαγραφήτην επόμενη ανάρτηση, την έγραψα για σένα, ως απάντηση...